Κολλήσατε στην φοβική αντίδραση; Πώς να ξεκολλήσετε από αυτήν!

Το να τρομάζουμε ανήκει σε ένα σύστημα, με τη βοήθεια του οποίου μπορούμε να αντιδρούμε ενστικτωδώς μπροστά σε κινδύνους. Ο «τρόμος» διαφέρει από το φόβο, εξασφαλίζει την επιβίωση μας και στην ιδανική περίπτωση εξαφανίζεται μόλις περάσει ο κίνδυνος. Τα ένστικτα μας είναι έτσι δομημένα, ώστε σε περίπτωση εξαιρετικής επιβάρυνσης να λαμβάνει άμεσα χώρα μια αντίδραση του τύπου φυγή ή μάχη: Οι αδένες φορτίζουν το αίμα με αδρεναλίνη και ανεβάζουν το επίπεδο σακχάρου στο αίμα για να σηκώσουμε τις γροθιές ή να φύγουμε τρέχοντας μακριά από τον κίνδυνο.

Τα ζώα, μετά από ένα φορτισμένο γεγονός, ρυθμίζουν το νευρικό του σύστημα αυτόματα και επανέρχονται σε μία κατάσταση ήρεμης επαγρύπνησης. Ο άνθρωπος δυστυχώς χάνει την ικανότητα να συνέρχεται γρήγορα μετά από κάποιο τρόμο.

Το πρόβλημα είναι πως είμαστε μονίμως κολλημένοι μεταξύ φυγής και μάχης. Βρισκόμαστε κολλημένοι σε μποτιλιάρισμα και είμαστε σε απόγνωση, επειδή ούτε να κινηθούμε μπορούμε, ούτε μας επιτρέπεται να ξεθυμάνουμε την οργή μας στον ανόητο μπροστά μας. Μετά από μια κουραστική εργάσιμη μέρα, γυρίζουμε στο σπίτι και τα βάζουμε με το σύντροφο ή τα παιδιά μας για να ξεφορτωθούμε το στρες μας. Βρισκόμαστε συνεχώς σε κατάσταση συναγερμού και το συνεχές άγχος φορτίζει τις φλέβες μας με αδρεναλίνη. Δεν μπορούμε πλέον να τινάξουμε από πάνω μας τη φόρτιση με τον τρόπο που το κάνει η αντιλόπη ή το βρέφος. Το σώμα απελευθερώνει κορτιζόλη και αυτό έχει τρομερή επίδραση στα όργανα και τα κύτταρα μας.

Τίποτε δεν είναι πιο θανατηφόρο για τα όργανα μας από μεγάλες δόσεις κορτιζόλης, που αποτελεί και δηλητήριο για τον εγκέφαλο μας. Αυτή η στεροϊδής ορμόνη καταστρέφει τα κύτταρα του νευρικού συστήματος και διατηρεί εκείνες τις νευρικές συνδέσεις οι οποίες αφορούν τις επαναλαμβανόμενες καταγραφές γεγονότων που σχετίζονται με φόβο. Η αντιλόπη, μόλις ξεφύγει από τον κίνδυνο και χωνέψει την τρομάρα της, βόσκει και πάλι γαλήνια. Εμείς, μόλις ξεφύγουμε από τον κίνδυνο, περνάμε νοερά τα γεγονότα ξανά και ξανά και αναλογιζόμαστε ποιο θα ήταν το αποτέλεσμα αν ήμασταν πιο δυνατοί, πιο σκληροί, πιο οργισμένοι ή αν είχαμε επιβληθεί. Ο λόγος γι'αυτό είναι πως ο εγκέφαλος μας δεν μπορεί να ξεχωρίσει τη διαφορά, ανάμεσα στους πραγματικούς στρεσογόνους παράγοντες (π.χ. λόγια ενός άλλου που μας θίγουν) και την ανάμνηση αυτών (π.χ. η τελευταία φορά που μας επιτέθηκαν λεκτικά). Αντιδρά και στις δύο περιπτώσεις ετοιμάζοντας το σώμα για μάχη ή φυγή.

Ακόμη κι αν με τα λόγια κάνεις προσπάθειες να διευθετήσεις το άγχος σου, πιθανότατα να έχεις ακόμη την τάση να ρέπεις ιδιαίτερα συχνά σε αντιδράσεις τύπου στρες. Σκέψου μονάχα πως αρχίζει να χτυπά η καρδιά σου πιο γρήγορα και να γίνεται η αναπνοή σου πιο επίπεδη, όταν ξαφνικά διαπιστώνεις πως δεν ξέρεις που έβαλες τα κλειδιά ή το πορτοφόλι σου. Ή πως σε κυριεύει ο φόβος όταν ακούσεις στις ειδήσεις πως το κοντινό εργοστάσιο πυρηνικής ενέργειας αποτελεί εύκολο στόχο για τρομοκρατική ενέργεια ή πως ανακαλύφθηκε μόλις ένας ιδιαίτερα φοβερός ιός. Έχουμε συνηθίσει τόσο πολύ να ακούμε τέτοιου είδους εκφοβιστικές ειδήσεις καθώς τακτοποιούμε την αλληλογραφία μας ή καθώς τρώμε, που δεν αντιλαμβανόμαστε πλέον τις σωματικές και χημικές διεργασίες που λαμβάνουν χώρα.

Ο ιατρικός όρος για τούτο είναι υπερβολική αντίδραση άγχους. Το συμπαθητικό σύστημα αναλαμβάνει τον πρώτο ρόλο, διοχετεύει αδρεναλίνη, κορτιζόλη και σάκχαρα στο αίμα, όμως η χαλάρωση που οφείλει να ακολουθήσει απουσιάζει. Δεν μπορούμε να αποβάλουμε την αίσθηση ενός τάχα επικείμενου κινδύνου και παραμένουμε σε κατάσταση συναγερμού  ακόμη  και  μετά την παύση  της  αρχικής αναστάτωσης.

Οι Σαμάνοι ανακάλυψαν επίσης έναν τρόπο να επαναφέρουν ενεργειακά αυτό το σύστημα για να κάνουν τον κόσμο ασφαλή ξανά για κάποιον. Στη ζούγκλα το λένε «κατέβασμα του τζάγκουαρ από το δέντρο». Δεν είχα ιδέα τι εννοούσαν μέχρι που κατάλαβα ότι το τζάγκουαρ αντιπροσωπεύει το σύστημα μάχης ή φυγής: το τζάγκουαρ σας τρομάζει, σκαρφαλώνει σε ένα δέντρο και σας σφυρίζει και σας χτυπά με νύχια επειδή δεν αισθάνεται ασφαλής. Όταν το κατεβάζετε από την κορυφή του δέντρου, στηρίζεται στα χαμηλότερα κλαδιά ή στο έδαφος σε απόλυτη χαλάρωση, όπως κάνουν οι γάτες.

 Αυτή η ενεργειακή πρακτική, που ονομάζεται Αποσύνδεση, είναι ένα ισχυρό εργαλείο που μαθαίνετε στην εκπαίδευσή μας . Στην ουσία, συντονίζει τον ρυθμό του δεύτερου τσάκρα με τον καρδιακό παλμό της  μητέρας Γης, , και μόλις γίνει αυτό, το σύστημα μάχης ή φυγής επαναφέρεται. Μέσω τις αποσυνδέσης μπορείτε να βοηθήσετε άλλους να ζήσουν σε έναν κόσμο που είναι ασφαλής, στον οποίο μπορούν να βασίζονται, στον οποίο μπορούν να εμπιστεύονται.