Το όνειρο της σταθερότητας

Έχουμε ήδη μιλήσει για το όνειρο της ασφάλειας, μία από τις τρεις ψευδαισθήσεις που όλοι βιώνουμε σε κάποια φάση της ζωής μας. Το όνειρο της σταθερότητας είναι άλλη μία παγίδα στην οποία τείνουμε να πέφτουμε.

Ο Alberto Villoldo διηγείται πως όταν γνώρισε τον Δον Μανουέλ ήταν ήδη ηλικιωμένος στα δικά του μάτια τουλάχιστον, των 30 ετών τότε. Ωστόσο επέμενε να βοηθά στο στήσιμο της κατασκήνωσης όταν πήγαιναν στα βουνά και αυτό περιλάμβανε το να σηκώνει και να μεταφέρει βαριά φορτία. Κάθε φορά που προσπαθούσε να τον βοηθήσει, ο Δον Μανουέλ θα τον έδιωχνε λέγοντας κοροϊδευτικά ότι αυτή δεν είναι μία δουλειά για ένα μορφωμένο λευκό αγόρι σαν εκείνον.

Και ο Βιλόλντο συνήθιζε να απαντά "μα εγώ θέλω να αντέξεις για πολλά χρόνια ακόμα" προσπαθώντας να του πάρει από την πλάτη το φορτίο.

Ο Δον Μανουέλ συνέχιζε "μα αυτό δεν πρόκειται να συμβεί. Είμαι έτοιμος να πεθάνω σήμερα, τώρα. Δεν έχω πράματα για τα οποία μετανιώνω, μόνο ευγνωμοσύνη. Εσύ απ' την άλλη νομίζεις ότι έχεις άλλα πενήντα χρόνια να στήσεις την επιχείρησή σου εδώ, οπότε θέλεις όλα να κρατήσουν πολύ. Η ομορφιά στη ζωή μου είναι ότι εγώ γνωρίζω ποιος θα είμαι όταν φύγω από 'δω, ενώ εσύ δεν έχεις την παραμικρή ιδέα ποιος είσαι".

Κι ο ηλικιωμένος κουνούσε το κεφάλι του δείχνοντάς του να κάνει στην άκρη για να συνεχίσει την εργασία του.

Το όνειρο της σταθερότητας μας προσφέρει την ψευδαίσθηση της προσωπικής μας αθανασίας. Έτσι ο θάνατος συμβαίνει σε κάποιον άλλον, κάποιον ηλικιωμένο και ανήμπορο, που εμείς ποτέ δε θα γίνουμε. Απολαμβάνουμε τη νεανική αίσθηση της αθανασίας μας και νιώθουμε άτρωτοι μέχρι αυτό το όνειρο να μετατραπεί σε εφιάλτη με τις ρυτίδες που δε μπορούμε να αρνηθούμε και τότε συνειδητοποιούμε ότι καροϊδεύαμε τον εαυτό μας. Η ζωή μας μπορεί να τελειώσει σε οποιαδήποτε στιγμή, γιατί αυτή η κατάσταση ύπαρξης δεν είναι μόνιμη. Τα γηρατειά, η ασθένεια και ο θάνατος είναι εγγυημένα

Όταν μεταμορφώνουμε το όνειρο της σταθερότητας, όπως έκανε ο Δον Μανουέλ, ανακαλύπτουμε ότι υπάρχει ζωή μέσα στο θάνατο και θάνατος μέσα στη ζωή. Συνειδητοποιούμε ότι η γέννηση, η διαδικασία του να μεγαλώνουμε, και όλα όσα περιλαμβάνει η σύγχρονη ζωή μας δεν είναι ολόκληρη η εικόνα. Η πραγματικότητα είναι ότι γεννιόμαστε ξανά και ξανά και στο ιερό μας όνειρο ταξιδεύουμε στο ποτάμι του χρόνου στο μέλλον για να δημιουργήσουμε ένα νέο κόσμο ξανά.

 The Heart of the Shaman Alberto Villoldo

Μπορείς να το ανακαλύψεις αυτό μόνος σου και αυτό θα κάνει μεγάλη διαφορά στη ζωή σου. Μην ακούς τα λόγια των άλλων σχετικά με αυτό. Είναι αποδείξιμο αν επιλέξεις να κάνεις το πείραμα και το πείραμα έχει πολλές ονομασίες, συμπεριλαμβανομένης αυτής του διαλογισμού.

Πολλοί από εμάς έχουν προσπαθήσει να διαλογιστούν αλλά μετά τα παράτησαν. Γιατί όμως εμείς οι πολυάσχολοι να ξοδεύουμε λίγα λεπτά τη μέρα; Ένα λόγος είναι ότι όταν σταματάμε να απασχολούμαστε με κάτι έστω και για λίγα μόνο λεπτά, ερχόμαστε αντιμέτωποι με την πραγματικότητα του χρόνου μας που τελειώνει.

Όταν αρχίζεις να διαλογίζεσαι, εστιάζεις το νου σου σε ένα και μοναδικό σημείο, όπως ένα λουλούδι, ένα κερί, την αναπνοή σου ή οποιοδήποτε άλλο αντικείμενο εστίασης, ανάλογα την τεχνική που σου αρέσει να χρησιμοποιείς.

Ο διαλογισμός είναι μια παγκόσμια πρακτική, που συναντάμε σε κάθε πολιτισμό, αλλά που έχει προτιμηθεί στον ανατολικό κόσμο. Οι άνθρωποι εκεί συνηθίζουν να κάθονται ήσυχα κάπου έξω στη φύση επαναλαμβάνοντας στον εαυτό τους "είμαι η αναπνοή μου".  Εισπνέοντας  ακολουθούν την αναπνοή τους μέσα στο σώμα τους κι έπειτα, εκπνέοντας, ακολουθούν την αναπνοή τους στα βουνά και στον άνεμο.

Τελικά γίνονται η αναπνοή τους και είναι σε θέση να ταξιδεύουν με τον άνεμο οπουδήποτε επιθυμούν και με τη φαντασία τους να επισκέπτοναι όλα τα μέρη του κόσμου.

Προσπάθησέ το αν μπορείς να δημιουργήσεις το χρόνο γι' αυτό. Κι αν δε μπορείς να βρεις τρία λεπτά τη μέρα για αυτό το πείραμα, πιθανόν να είσαι πολύ απασχολημένος για να σχεδιάσεις το επόμενο ταξίδι σου στην αιωνιότητα.

Ακολούθησε κάθε αναπνοή καθώς εισπνέεις βαθιά, κάνοντας μία παύση στην κορύφωση της αναπνοής και εστιάζοντας το νου σου εκεί για μια στιγμή. Μετά ακολούθησε την αναπνοή σου στην εκπνοή, κάνοντας μία παύση και πάλι πριν την επόμενη εισπνοή.

Αυτή η πρακτική θα σε βοηθήσει να ανακαλύψεις ότι η μη μονιμότητα είναι που κάνει τη ζωή όμορφη. Το λουλούδι που έπεσε χθες στην αντίληψή σου, σήμερα δεν υπάρχει. Το χιόνι στα βουνά σύντομα θα λιώσει βρίσκοντας το δρόμο του προς τη θάλασσα. Δε θα ξαναπάρεις αυτήν την  ανάσα ή αυτό το φιλί ή αυτήν τη σκέψη ή το γέλιο ξανά. .

Όταν ξυπνάς από το όνειρο της μονιμότητας ανακαλύπτεις ότι υπάρχει ζωή μέσα στο θάνατο και θάνατος μέσα στη ζωή. Τι υπέροχο!

Ανακαλύπτεις την αιώνια φύση σου!

Σε επόμενο άρθρο θα μιλήσουμε για το όνειρο της χωρίς όρους αγάπης.