Το όνειρο της ανιδιοτελούς αγάπης

 Υπάρχουν τρεις παρανοήσεις που όλοι βιώνουμε κάποια στιγμή στη ζωή μας... Η πρώτη είναι το όνειρο της ασφάλειας, η δεύτερη το όνειρο της σταθερότητας και η τρίτη το όνειρο της αγάπης χωρίς όρους. Στο άρθρο μας σήμερα θα μιλήσουμε για αυτήν την τρίτη παρανόηση.

 Η αγάπη είναι το πιο ισχυρό συναίσθημα που θα βιώσουμε ποτέ, πιο ισχυρό ακόμη και από το φόβο.

Από τη βρεφική μας ηλικία πολλοί από εμάς μαθαίνουμε ότι η αγάπη είναι κάτι που χρειάζεται να κερδίσουμε. Ως βρέφη μαθαίνουμε ότι αν συμπεριφερόμαστε με συγκεκριμένους τρόπους, θα λάβουμε ως αποτέλεσμα ένα στοργικό χαμόγελο από τη μητέρα μας, οπότε κάνουμε όλο και περισσότερα από αυτά που φέρνουν το χαμόγελο.

 Από την άλλη μεριά, εάν σκορπίσουμε  το φαγητό μας στο πάτωμα ή με κάποιον άλλο τρόπο συμπεριφερθούμε άσχημα, εισπράττουμε ένα απογοητευτικό συνοφρύωμα ή μια επίπληξη. Ακόμη και τα μικρότερα σε ηλικία μωρά μπορούν να αναγνωρίσουν τον τόνο της φωνής της μητέρας τους. Μαθαίνουμε ότι η αποδοχή, η έγκριση σημαίνει ότι μας αγαπούν και ότι η αποδοκιμασία σημαίνει ότι δεν μας αγαπούν. Εφόσον είμαστε μικροί και εντελώς εξαρτημένοι από τους ενήλικες, αρχίζουμε να πιστεύουμε ότι η ίδια μας  διακυβεύεται η ίδια μας η επιβίωση  εάν δεν συμμορφωνόμαστε με τις συμπεριφορές που φέρνουν την αποδοχή κι ένα στοργικό χαμόγελο.

 Όταν μπερδεύουμε την αγάπη με την αποδοχή των άλλων, θα κάνουμε οτιδήποτε προκειμένου να κερδίσουμε την αποδοχή των ανθρώπων που μας ενδιαφέρουν ή μας ελκύουν. Θα κάνουμε ακόμη και πράγματα στα οποία δεν πιστεύουμε αληθινά και θα θέσουμε σε κίνδυνο τις αξίες μας και την ύπαρξή μας με τρόπους που αργότερα θα μας φαίνονται απεχθείς.

 Καθώς μεγαλώνουμε, ανακαλύπτουμε ότι μπορούμε να χειριστούμε τους άλλους προσφέροντας την αποδοχή μας ως αντάλλαγμα για μια ερωτική μάτια ή λέξη. Κάποιοι από εμάς μπερδεύουν την αγάπη με το σεξ ή με το να υποτάσσονται στη θέληση και στα σχέδια κάποιου άλλου. Ή θεωρούμε ότι το να λαμβάνουμε υλικά δώρα από κάποιον σημαίνει ότι αυτός μας αγαπά... 

Και τότε αρχίζουμε να αναζητούμε κάποιον που θα μας αγαπά χωρίς μία λίστα από όρους και προϋποθέσεις που θα πρέπει να ικανοποιήσουμε, κάποιον που θα μας αγαπά χωρίς να πρέπει να πληρώσουμε ένα μεγάλο τίμημα για την αφοσίωσή του.

 Όταν ξυπνάμε από αυτήν την εσφαλμένη αντίληψη και μετουσιώνουμε το όνειρο της αγάπης χωρίς όρους, ανακαλύπτουμε ότι η αγάπη είναι αυτό ακριβώς που είμαστε και όχι κάτι που νιώθουμε. Και τότε δεν χρειαζόμαστε πια κάποιον να αγαπήσουμε ή κάποιον για να βιώσουμε την αγάπη μέσα από αυτόν γιατί εμείς οι ίδιοι έχουμε γίνει αγάπη.

 Κάποτε ο Alberto Viloldo ζήτησε από τον Don Manuel να του μιλήσει για την αγάπη, γιατί δεν είχε δει ποτέ τους ανθρώπους των Άνδεων να είναι τόσο στοργικοί μεταξύ τους όπως είναι οι άνθρωποι στις ΗΠΑ.

 "Η αγάπη είναι σαν ένα μπατάν", είπε εκείνος, δείχνοντας μια επίπεδη πέτρα με μια ρηχή κοιλότητα που χρησιμοποιείται για το άλεσμα του καλαμποκιού, "και είμαστε σαν το καλαμπόκι—κάθε σπόρος είναι γεμάτος φως που χρειάζεται να απελευθερωθεί".

 "Όταν είσαι έτοιμος, η αγάπη θα σε διαχωρίσει από το φλοιό σου, θα σε σπάσει και θα σε ελευθερώσει από το καβούκι σου, ώστε το Πνεύμα να σε ζυμώσει σε μια νέα ύπαρξη. Η αγάπη θα σε τοποθετήσει σε μια καυτή πέτρα δίπλα στη φωτιά και θα σε μαγειρέψει μέχρι να αρχίσεις να γίνεσαι τραγανός στις άκρες, σαν ψωμί καλαμποκιού".

  "Η αγάπη είναι αυτό που επιτρέπει στον φωτεινό πολεμιστή να ζει χωρίς εχθρούς σε αυτόν τον κόσμο ή στον άλλο. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έχεις μάχες. Μερικές φορές δεν μπορείς να αποφύγεις τις συγκρούσεις".

 "Οπότε τι κάνεις όταν συναντάς ένα άσχημο πλάσμα στον κάτω κόσμο των σαμάνων;"

 "Το αγαπάς. Όταν έχεις μαγειρευτεί δίπλα στη φωτιά της αγάπης, μπορείς να προσφέρεις ακόμα και στο πιο ενοχλητικό πλάσμα μια γιορτή από το δικό σου φως. Δεν υπάρχουν αντιστάσεις απέναντι στην αγάπη. Αλλά μπορείς να το κάνεις αυτό μόνο αφού έχεις συνειδητοποιήσει ότι το φως σου δεν μπορεί να χαθεί, να σου αφαιρεθεί, ότι είναι απεριόριστο γιατί είναι το πρωταρχικό, το αρχέγονο φως".

 "Και τότε μπορείς να αγαπάς τον πλησίον σου με τον ίδιο τρόπο που αγαπάς τον εαυτό σου... Αν θέλεις μία πρακτική των Λάικα,  δοκίμασε να αγαπήσεις τον εχθρό σου όπως αγαπάς τον εαυτό σου. Κάθε πρωί όταν ο ήλιος ανυψώνεται στον ορίζοντα, λέω μία προσευχή για τους κατακτητές. Αυτό είναι αγάπη, οτιδήποτε άλλο είναι εμπορική συναλλαγή, όπως στην αγορά όπου οι γυναίκες πουλούν λαχανικά: εγώ σου δίνω πατάτες, εσύ μου δίνεις καρότα".

 "Κι αν δεν θέλω να γίνω σαν το ξεροψημένο καλαμποκόψωμο; Δεν είναι και πολύ ελκυστική η εικόνα..." "Τότε θα αποσυντεθείς μέσα στο φλοιό σου ή θα γίνεις τροφή για τα πουλιά. Το σταφύλι πρέπει να γίνει κρασί, αλλιώς θα σαπίσει πάνω στο αμπέλι".

The Heart of the Shaman Alberto Villoldo