Αφύπνιση από το όνειρο της ασφάλειας

Ο Alberto Villoldo διηγείται πως όταν ξεκίνησε τη Σαμανική εκπαιδευσή του συχνά αναρωτιόταν, "είναι αυτό πραγματικό ή τα βγάζω όλα από το μυαλό μου"; Κατά τη διάρκεια μιας μακράς διαμονής στη ζούγκλα δουλεύοντας με τους σαμάνους της Αγιαχουάσκα, είχε αρχίσει να μαθαίνει το πώς λειτουργούν τα θεραπευτικά βότανα κι έτσι δεν συγκλονιζόταν πια από τα οράματα όταν έβρισκε τον εαυτό του από τα ουράνια στην κόλαση, αλλά ήταν σε θέση να  τα καθοδηγεί. Πρωτού συμβεί όμως αυτό είχε μια τρομακτική αναμέτρηση με ένα ανακόντα του Αμαζονίου. Σε μια τελετή με τα θεραπευτικά βότανα βρίσκονταν μέσα σε ένα maloca - μία υπερυψωμένη κυκλική καλύβα από άχυρο, που στηρίζεται σε πασσάλους πάνω από το έδαφος.

Εργάζονταν μέσα γιατί ο ποταμός του Αμαζονίου είχε υπερχυλήσει και είχε πλημμυρίσει η περιοχή. Στα μισά της βραδιάς ένιωσε μια ανάγκη να ουρήσει. Έτσι έφυγε από το χώρο που βρίσκονταν και κατέβηκε μερικά ξύλινα σκαλιά. Ουρούσε κάτω από έναν ουρανό γεμάτο αστέρια όταν πρόσεξε έναν κυματισμό μέσα στο νερό να έρχεται προς το μέρος του. Καθώς τον προσέγγιζε συνειδητοποίησε ότι ήταν ένα ερπετό, ένα τεράστιο ανακόντα που άνοιγε το στόμα του καθώς τον πλησίαζε.  Τρομοκρατήθηκε από το θηρίο κι έτρεξε πίσω κι έκρυψε το κεφάλι του μέσα στο πόντσο του ενώ προσευχόταν να φύγει.

Λίγους μήνες μετά καθοδηγούσε μια ομάδα στις ελβετικές Άλπεις. Όταν είχε τελειώσει το απογευματινό πρόγραμμα, περπάτησε προς το δωμάτιό του και σταμάτησε έξω για λίγες στιγμές προκειμένου να απολαύσει τα αστέρια. Το δωμάτιο ήταν βαθιά μέσα στο δάσος και το βράδυ ήταν ζεστό και καθαρό. Ξαφνικά παρατήρησε έναν κυματισμό να σκίζει τον αέρα, έμοιαζε σαν κύμα ήχου, μόνο που όλα παρέμεναν ήσυχα. Και τότε είδε το τεράστιο ανακόντα να σέρνεται προς το μέρος του από το δάσος. Αυτή τη φορά έμεινε στη θέση του νιώθοντας την καρδιά του να χτυπά δυνατά μέσα στο στήθος του. Συνειδητοποίησε ότι το φίδι ερχόταν για εκείνον και το παρατηρούσε να ανοίγει τα σαγόνια του κι έβλεπε το εσωτερικό του στόματός του.

Μετά άκουσε με απόλυτη διαύγεια μια φωνή να λέει: "Ξέρεις ότι έρχομαι για να σε φάω . Η επιλογή σου είναι είτε να περάσεις μέσα από εμένα και να βγεις από την άλλη μεριά σαν κακά ερπετού είτε να γίνεις εγώ καθώς θα σε χωνεύω".

Συνειδητοποίησε ότι το να παλέψει με  αυτό το τεράστιο πλάσμα θα ήταν μάταιο και έγνεψε καταφατικά. Ένιωσε τον εαυτό του να καταπίνεται και όλα του τα οστά να σπάνε καθώς το φως του ελευθερωνόταν από το σώμα του και απλώθηκε μέσα σε κάθε κύτταρο του μεγάλου φιδιού και έγινε ένα με αυτό.

Εκείνη τη στιγμή είχε κατανοήσει απόλυτα τι σημαίνει να είσαι ένας φωτεινός πολεμιστής χωρίς εχθρούς σε αυτόν ή τον άλλο κόσμο. Το ανακόντα δεν ήταν εχθρός του. Ήταν μια δοκιμασία, ένας φίλος που τον ελευθέρωσε από το φόβο του να χάσει τη ζωή του.

Του πήρε μια στιγμή να επανέλθει στο σώμα του, ενώ στεκόταν στην άκρη του δάσους χαζεύοντας τα αστέρια για μια ακόμη φορά. Τσιμπήθηκε. Δεν υπήρχε ανακόντα και ένιωσε απέραντος, άπειρος, σαν να έχει επεκταθεί λουσμένος στο αρχέγονο φως, μέρος μιας μεγάλης κενότητας που ήταν ζωντανή και απόλυτα συνειδητή.

Λίγες εβδομάδες μετά επέστρεψε στην Καλιφόρνια, στο τμήμα του Πανεπιστημίου όπου δούλευε. Μετά από μια μέρα γεμάτη συναντήσεις και υποχρεώσεις, βαθμολογόντας γραπτά μαθητών που έπαιρναν το μάθημά του για να αποφοιτήσουν θυμάται που αναρρωτήθηκε "είναι αυτό αληθινό";  Και μέσα σε όλους αυτούς τους τρύπιους τοίχους της μάθησης δε μπορούσε να βρει τίποτα αληθινό.

Δεν υπήρχε πια καμιά αλήθεια εκεί για εκείνον.

Αυτό σήμαινε να αφήσει τη δουλειά του στο Πανεπιστήμιο που του έδινε κύρος και την άνεση ενός μηνιαίου μισθού. Είχε εργαστεί σκληρά για να εξασφαλίσει τη δουλειά και τη θέση του και ξύπνησε ένα πρωί για να συνειδητοποιήσει ότι η ασφάλεια που λαχταρούσε είχε γίνει ένα χρυσό κλουβί. Ήταν σαν τον αετό που τα φτερά του έχουν κοπεί. Έδειχνε εντυπωσιακός έτσι που καθόμουν στο κλαδί του αλλά δεν μπορούσε να πετάξει μακριά όσο έντονα κι αν κουνούσε τα φτερά του.

Ήταν η ώρα να πεθάνει ο καθηγητής, να αφήσει την αγάπη, τα χρήματα και την ταυτότητα που αυτή η θέση του προσέφεραν. Αποφάσισε ότι είχε έρθει η ώρα να πάψει να κρύβεται πίσω από τα πτυχία του και να αρχίσει να διδάσκει ενήλικες που ήταν αφοσιωμένοι στο να γίνουν σύγχρονοι σαμάνοι. Μέχρι τότε είχε μια νέα οικογένεια να φροντίσει και δεν είχε έσοδα, κάποιο τίτλο ή θέση αλλά ήξερε ποιος ήταν και που πήγαινε. Δεν είχε έναν προορισμό στο νου του αλλά ένα αόριστο κάλεσμα και μια αίσθηση πεπρωμένου που τον ξυπνούσε από την ονειροπόληση της ασφάλειας. Είχε ακόμη να ξυπνήσει από το όνειρο της σταθερότητας και της αγάπης δίχως όρους. Είχε όμως ήδη την πρώτη του γεύση του ιερού ονείρου και της αρχέγονης ενέργειας, του Ti, και ήξερε ότι τίποτα δεν θα ήταν ίδιο μετά από αυτό.

 The Heart of the Shaman Alberto Villoldo