ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ TOY ΘΕΪΚΟΥ ΘΗΛΥΚΟΥ

ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΦΟΒΟ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ ΚΑΙ
ΣΥΝΑΝΤΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΘΕΑ

Και μια ημέρα ενώ η Μαρία στεκόταν δίπλα στην βρύση για να γεμίσει νερό την στάμνα της, Άγγελος Κύριου εμφανίστηκε μπροστά της λέγοντας της “Ευλογημένη είσαι εσύ, Μαρία, γιατί στην μήτρα σου έχεις προετοιμάσει μια κατοικία για τον Κύριο. Παρατήρησε το φως από τον ουρανό που θα έρθει και θα κατοικήσει μέσα σου και μέσα από εσένα θα λάμψει σε όλον τον κόσμο”.

Κατά Ματθαίου Ευαγγέλιο

Η θεϊκή μητέρα, το σύμβολο του θηλυκού, υπάρχει σε όλες τις θρησκείες, είτε ως Παναγία, Κάλι, Κουάν Γι - ακόμη και η σοφία η ίδια η μητέρα όλων των Βούδων. Ο σαμάνος ψάχνει να συναντήσει το θεϊκό θηλυκό στη δική της περιοχή, στον πλούσιο, σκοτεινό, εσωτερικό κόσμο που ταξιδεύουμε όταν αντιμετωπίζουμε τον φόβο του θανάτου. Αυτό το ταξίδι σχετίζεται με την κατεύθυνση της Δύσης στον θεραπευτικό τροχό, τον τόπο που πεθαίνει ο ήλιος. Όταν συναντάμε το θεϊκό θηλυκό στον καθημερινό κόσμο νιώθουμε σαν να μας έχει χτυπήσει κάτι.

Ένας άντρας βλέπει μια θεά στην γυναίκα που ερωτεύεται - μέχρι που αρχίζει να του κάνει τη ζωή δύσκολη. Όταν οι γυναίκες συναντούν το θεϊκό θηλυκό στον κόσμο συνήθως την ειδωλοποιούνε ή την ζηλεύουν, αντί να αναγνωρίσουν την ομορφιά και την δύναμη μέσα τους.

Ο ελληνικός μύθος του Ακταίωνα και της Άρτεμις, της θεάς του κυνηγιού και της Σελήνης, δείχνει τι μπορεί να συμβεί όταν απρόσμενα συναντάμε το θεϊκό θηλυκό. Σε ένα κυνήγι με τα σκυλιά και τους συντρόφους του ο Ακταίωνας τους άφησε να ξεκουραστούν και συνέχισε την εξερεύνηση του σε ένα μέρος του δάσους που δεν το γνώριζε. Έφτασε σε μια πεδιάδα με πεύκα και κυπαρίσσια με ένα αγνό ρυάκι που έπεφτε σε μια ρηχή λίμνη. Εκεί προς έκπληξη και ευχαρίστηση του ήταν η υπέροχη Άρτεμις που λουζόταν γυμνή μαζί με τις νύμφες της. Η θεά είχε αφήσει το ακόντιο, το τόξο και τα βέλη της μαζί με τα ρούχα και παπούτσια της στην όχθη της λίμνης. Όταν οι νύμφες είδαν τον Ακταίωνα γρήγορα κάλυψαν την θεά με τα δικά τους γυμνά σώματα για να αποτρέψουν τον νεαρό θνητό να την κοιτάξει με λαγνεία. Αλλά η θεά σηκώθηκε ψηλότερα από τις νύμφες της και περήφανα έδειξε ολόκληρο το γυμνό της κορμί στον κυνηγό. Πιτσιλώντας τον του είπε: « Τώρα μπορείς να πεις ότι είδες γυμνή την Άρτεμη». Μετά από αυτό κέρατα φύτρωσαν ξαφνικά στο κεφάλι του. Ο αρσενικός του λαιμός έγινε πιο χοντρός και έβγαλε γούνα. Τα χέρια του έγιναν πόδια και οι παλάμες του έγιναν οπλές. Ξαφνιασμένος το έβαλε στα πόδια, έκπληκτος με την γρηγοράδα του. Όταν σταμάτησε με κομμένη την ανάσα σε μια λίμνη και έσκυψε να πιει νερό είδε την εικόνα του. Είχε γίνει ένα αρσενικό ελάφι. Ακούσε αμέσως τα σκυλιά του να γαβγίζουν άγρια ακολουθώντας τα ίχνη του. Τρομαγμένος έφυγε γρήγορα αλλά σύντομα τα σκυλιά τον φτάσανε και το πρώτο τού έσκισε το πλευρό. Ο Ακταίωνας προσπάθησε να τα φωνάξει με το όνομα τους αλλά μόνο ένας περίεργος, λαρυγγώδης ήχος βγήκε από ίο στόμα του. Σε μια στιγμή τα σκυλιά τον έριξαν κάτω και σκίσανε τα σπλάχνα του βγάζοντας τα έξω καθώς ψυχορραγούσε.

Το να μετατρέψει τον Ακταίωνα σε ελάφι, το σύμβολο της αρσενικής ανδροπρέπειας και δύναμης, η θεά τον μεταμόρφωσε στην πιο άγρια φαντασίωση όλων των ανδρών - στον σούπερ-γόνιμο γκόμενο - τον με κέρατα ανθρώπινο θεό. Στις αρχαίες παλαιολιθικές ζωγραφιές οι σαμάνοι απεικονίζονταν σαν όντα με κέρατα, όπως ο Μάγος στο διάσημο σπήλαιο στα Τρία Αδέλφια, στην Αριέζ της Γαλλίας. Ακόμη και σήμερα αναφερόμαστε στις αντρικές συγκεντρώσεις σαν «πάρτι μόνο για Άντρες». Εντωμεταξύ η θεά φαίνεται σαν να εκπληρώνει όλες τις ευχές - ακόμη και τις βαθύτερες, ασυνείδητες, που αν δεν είμαστε προσεκτικοί μπορεί να περιέχουν και στοιχεία του θανάτου μας.

Συναντώντας τον ιαγουάρο

Ο Ήλιος δύει στην δύση κάνοντας πιο έντονη την κακοφωνία της νύχτας στην ζούγκλα. Στο σκοτάδι μια στιλπνή μαύρη γάτα κινείται ήσυχα. Για τον σαμάνο ο ιαγουάρος είναι ένα ισχυρό σύμβολο του θεϊκού θηλυκού. Χωρίς εχθρούς στον Αμαζόνιο ζει άφοβα παίρνοντας μόνο αυτό που χρειάζεται από την ζούγκλα για να τραφεί και όχι περισσότερο. Δεν σκοτώνει από απληστία ή για πλάκα, ή επειδή ανησυχεί ότι θα τελειώσει το φαγητό. Δεν αγωνίζεται να είναι κάτι περισσότερο, να κάνει περισσότερα ή να πετύχει περισσότερα. Δεν χρειάζεται να αποδείξει ποιος είναι. Ο ιαγουάρος κυνηγά, εξερευνεί και κοιμάται όπως χρειάζεται, ζώντας με ασφάλεια και ισορροπημένα.

Για τους αυτόχθονες της νοτιοδυτικής Αμερικής, στις μεξικάνικες ζούγκλες και στα υψίπεδα των Άνδεων ο ιαγουάρος αντιπροσωπεύει την θεραπευτική δύναμη του πνευματικού γιατρικού όπως περίπου και το κηρύκειο - η ράβδος με τα μπλεγμένα φίδια που στεφανώνονται με φτερά αετού - συμβολίζει την θεραπεία για τους δυτικούς γιατρούς. Στην πραγματικότητα οι πρώτοι πολιτισμοί της Αμερικής, αυτός των Τολτέκων του Μεξικού ήταν τόσο συνεπαρμένοι με τον ιαγουάρο που αυτό το υπέροχο αιλουροειδές εμφανίζεται στο μεγαλύτερο μέρος της τέχνης τους, συμπεριλαμβανομένων και μερικών μορφών που είναι μισό; άνθρωποι και μισοί ιαγουάροι.

Για τους Μάγια ο ιαγουάρος είναι ένα σύμβολο θανάτου και αποδοχής του ρόλου του στον κύκλο της ζωής. Πριν την ισπανική κατάκτηση, ο; ιερείς των Μάγια ονομάζοντας μπάλαμ - στα Μάγια σημαίνει ιαγουάρος - που σήμαινε όχι είχαν ταξιδέψει μέσα από τις περιοχές πέρα από χον θάνατο. Είχαν κάνει το συμβολικό ταξίδι στον κάτω κόσμο, είχαν κατακτήσει τον φόβο του θανάτου, και είχαν επιστρέφει με το ελιξίριο της αθανασίας. Στο ταξίδι μας, στο θεϊκό θηλυκό ενσωματώνουμε την σοφία του ιαγουάρου, αφήνοντας τον φόβο μας για το άγνωστο εμπιστευόμενοι πως ότι πεθαίνει μέσα μας πρέπει να ανανεωθεί για να υπηρετήσει την ζωή. Με τον κύκλο της ζωής και του θανάτου, η αρμονία επανέρχεται. Όλα τα είδη ανθίζουν σαν μέρος της αρμονίας της φύσης.

Για εμάς η υπόσχεση του ιαγουάρου είναι να νιώθουμε συνέχεια σαν στο σπίτι μας και ασφαλείς ασχέτως των κινδύνων που μας περικυκλώνουν και να ζούμε χωρίς χρόνια νοσήματα. Κάνοντας την δουλειά του ιαγουάρου ανακαλύπτουμε ότι η ζωή μας δίνει ότι χρειαζόμαστε. Ο ιαγουάρος μας δίνει την αυτοπεποίθηση να βγούμε στη ζωή και να εξερευνήσουμε με τόλμη, σίγουροι ότι πηγαίνουμε εκεί που πρέπει να πάμε και ότι κινούμαστε συγχρονισμένοι με το σκοπό μας. Η ενέργεια του ιαγουάρου μας φέρνει σε ισορροπία και διανοητική υγεία ακόμη και αν ο κόσμος γύρω μας έχει τρελαθεί, ή αν έχουμε παραλύσει από τον φόβο και την σύγχυση ή αν αντιμετωπίζουμε απειλητικά θέματα υγείας. Ο ιαγουάρος φέρνει την δύναμη μας και την σιγουριά και επαναφέρει την υγεία μας. Και αν αφή σεις τον ιαγουάρο να σε οδηγήσει αρκετά μακριά θα σε πάει στο βασίλειο της θεάς για να λάβεις απευθείας την σοφία της.

Αν ολοκληρώσουμε αυτό το βήμα στον θεραπευτικό τροχό, συναντήσουμε την θεά και ξεπεράσουμε τον φόβο του θανάτου μπορούμε να γίνουμε σαν τον ιαγουάρο, να ζούμε με δημιουργικότητα και χάρη και να βιώνουμε καλή υγεία και ισορροπία. Μπορούμε να ελπίζουμε ότι θα νικήσουμε τον θάνατο, όπως οι αρχαίοι φύλακες της σοφίας των Μάγια, και να ανακαλύψουμε την αιώνια φύση μας.

Για να καταλάβουμε το σκεπτικό του θανάτου χρειάζεται να αναλογιστούμε την φιλοσοφία των αρχαίων Αμερικανών. Πίστευαν όπως πολλοί ακόμη πιστεύουν ότι έχουμε μια ουσία που συνεχίζει μετά τον θάνατο. Αλλά αντίθετα με τα δυτικά θρησκευτικά πιστεύω στα οποία η αιώνια φύση της ψυχής υποτίθεται ότι υπάρχει, οι αρχαίοι σαμάνοι πίστευαν ότι η αθανασία ήταν απλώς ένας σπόρος, μια πιθανότητα που όλοι κατέχουμε αλλά χρειάζεται να αφυπνίσουμε και να ενδυναμώσουμε για να εξασφαλίσουμε την συνέχεια της συνείδησης μας μετά τον θάνατο. Ολόκληρη η ζωή μας, επομένως, πρέπει να αφιερωθεί στην πνευματική πρακτική, για να μπορούμε «να αφήσουμε τη ζωή αυτή ζωντανοί» όπως λένε οι σαμάνοι του Αμαζόνιου. Οι Μάγια ονομάζουνε αυτή τη διαδικασία «το ξύπνημα του δικού σου σώματος ιαγουάρου» και οι μπάλαμς, οι ιερείς που την κατείχαν ήταν οι φύλακες της προφητείας. Το αντίστοιχο θιβετιανό βουδιστικό του σώματος του ιαγουάρου είναι το φωτεινό σώμα. Ένα αποτέλεσμα της ολοκλήρωσης της δουλειάς του θεραπευτικού τροχού είναι να βλαστήσουν οι σπόροι της αθανασίας που φέρνεις μέσα σου.

Ανακαλύπτοντας την αθανασία σου

Θυμάσαι την πρώτη φορά που σκέφτηκες τον θάνατο σου; Την πρώτη φορά που αντιμετώπισες το γεγονός ότι θα πεθάνεις; Στην εφηβεία αισθανόμαστε αδιαπέραστοι απ’ το θάνατο, πιστεύοντας ότι είναι κάτι που συμβαίνει στους άλλους και ποτέ σε εμάς. Και έτσι αφού έχουμε πιει πολλές μπύρες οδηγούμε σε στριφογυριστούς δρόμους στο βουνό με ένα αυτοκίνητο γεμάτο φίλους αρνούμαστε ότι οι νόμοι της φυσικής ισχύουν και για εμάς και ορμάμε στις στροφές χωρίς να σκεφτόμαστε την ασφάλεια μας. Μια μέρα χάνουμε ένα αγαπημένο πρόσωπο, ή έχουμε ένα ατύχημα ή προκύπτει ένα θέμα υγείας που μας τρομάζει και αντιμετωπίζουμε το γεγονός ότι ο θάνατος ήταν πάντα κοντά μας.

Βασικά έχουμε δύο σημαντικές αφυπνίσεις που αφορούν την θνητότητα μας. Η πρώτη είναι αυτή που συμβαίνει όταν αντιλαμβανόμαστε ότι είμαστε προσωρινά όντα και ότι μια ημέρα η ζωή στη γη θα τελειώσει. Όταν φέρουμε αυτή την συνειδητοποίηση στην καρδιά μας, τότε θα ξέρουμε ότι κάθε στιγμή είναι πολύτιμη και οι ζωές μας θα αλλάξουν για πάντα.

Η δεύτερη σπουδαία αφύπνιση συμβαίνει όταν γινόμαστε κυρίαρχοι του φόβου του θανάτου μας. Αυτή είναι η κατανόηση ότι η φύση μας είναι δια-προσωρινή - έξω από τον χρόνο - και δεν πεθαίνει ποτέ συνεχίζοντας στην αιωνιότητα. Η κατανόηση της αιώνιας φύσης μας δεν μπορεί να είναι νοητική. Πρέπει να γίνει μια ενστικτώδης γνώση, μια γνώση σε ένα κυτταρικό επίπεδο. Σε πολλές προ-αγροτικές κοινωνίες υπάρχει μια μύηση για να ενθαρρύνουν αυτήν την γνώση, μια συμβολική συνάντηση με τον θάνατο που το άτομο που μυείται έχει την εμπειρία με τη ενιαία συνέχεια της ζωής πέρα από την φυσική ύπαρξη. Είτε συνειδητά είτε ασυνείδητα προσκαλέσεις τον θάνατο σε μια μύηση, το να κυριαρχήσεις στον φόβο του θανάτου, είναι απίστευτα απελευθερωτικό, και σε αφήνει να χρησιμοποιήσεις τις δημιουργικές ικανότητες για να βρεις την αρμονία σιο χάος της καθημερινής ύπαρξης. Η κακοφωνία ιης ζούγκλας γίνεται μουσική. Μια τραγωδία γίνεται η βάση για ένα νέο και ικανοποιητικό τρόπο ζωής. Αρχίζεις να οραματίζεσαι μια πλούσια ζωή για εσένα και ένα πιο βιώσιμο μέλλον για την κοινότητα σου. Καλείσαι να υπηρετήσεις την Γη και όλα τα ζωντανά όντα, όταν συνειδητοποιήσεις ότι θα συνεχίσουμε να είμαστε μαζί και για τους επόμενους αιώνες.

Αφού έχεις κάνει την δουλειά με τον ιαγουάρο, οι νέες ιστορίες που γράφεις για τον εαυτό σου είναι ενδυναμωτικές και αναζωογονητικές, προχωρώντας πέρα από τις απλές ανησυχίες για τις άμεσες ανάγκες σου. Αλλά σε προειδοποιώ: αν προσπαθήσεις να επισπεύσεις την διαδικασία σπρώχνοντας στην άκρη τον φόβο του θανάτου χωρίς να τον αναγνωρίσεις ή τρέχοντας να καταλάβεις πως θα αποφύγεις τον κίνδυνο όσο πιο γρήγορα γίνεται, η μύηση θα είναι ατελής. Ότι πέρασες ξυστά από τον θάνατο θα μοιάζει με τυχερή σύμπτωση όχι με την πρόσκληση να ανακαλύψεις την αθάνατη φύση σου. Τα προβλήματα που νόμιζες ότι είχες αφήσει είναι πιο πιθανό ότι θα επανέλθουν καθώς θα βουλιάζεις σε συμπεριφορές που βασίζονται στους φόβους του παρελθόντος. Όταν η πρόκληση του ιαγουάρου δεν απαντηθεί αισθάνεσαι ότι η ζωή σε πνίγει χωρίς να έχεις χρόνο για τα πραγματικά σημαντικά θέματα. Για να γίνουμε κυρίαρχοι του φόβου, πρέπει να επιστρέφουμε στην αρχική λειτουργία του σαν έγκαιρο προειδοποιητικό σύστημα της φύσης, όχι σαν μια παθολογική κατάσταση ύπαρξης. Ο φόβος μας προειδοποιεί για ένα πιθανό κίνδυνο στο περιβάλλον μας, προετοιμάζοντας μας για να αντιδράσουμε ανάλογα. Αλλά όταν εγκατασταθεί στο νευρικό μας σύστημα αντί να το διαπερνά τότε μας κυριεύει. Ο άξονας ΗΡΑ γίνεται υπερκινητικός. Η ζωή γίνεται χαοτική από κάθε άποψη.

Από την πλευρά της βιολογίας, η υγεία ορίζεται από τον βαθμό της σωματικής αρμονίας και πολυπλοκότητας. Στη φύση αρέσει η πολυπλοκότητα. Η ανθρώπινη ύπαρξη εξελίχθηκε από τον μονοκύτταρο οργανισμό σε ένα πολύ εξειδικευμένο πλάσμα. Αλλά η πολυπλοκότητα μόνη της δεν φτάνει για να υπάρχει υγεία. Το σύστημα πρέπει να έχει συνοχή και αρμονία. Εκατό διαφορετικά άτομα που παίζουν εκατό διαφορετικά μουσικά όργανα δεν είναι σώνει και καλά μια ορχήστρα. Για να δημιουργηθεί μουσική αυτά τα όργανα πρέπει να παίζουν αρμονικά.

Όσο πιο πολύπλοκα και με συνοχή είναι τα συστήματα στο σώμα σου, τόσο πιο υγιής θα είσαι. Η μεταβλητότητα του ρυθμού της καρδιάς σου - οι φυσικές διακυμάνσεις στον ρυθμό του χτύπου της καρδιάς σου - είναι ένα μέτρο της γενικής σου υγείας. Όσο πιο μεταβλητός είναι ο ρυθμός της καρδιάς σου τόσο πιο υγιής είναι η καρδιά σου και όσο πιο αρμονικά λειτουργούν όλα τα συστήματα στο σώμα σου τόσο πιο ανθεκτικός και υγιής θα είσαι.

Αυτή η κατανόηση της συνοχής και πολυπλοκότητας αντανακλάται ακόμη και στην υγεία στο κυτταρικό επίπεδο. Τα τακτικά κύτταρα δημιουργούν υγεία, ενώ τα άτακτα κύτταρα γυρίζουν πίσω σε μια πρωτόγονη κατάσταση και αρχίζουν να δημιουργούν όγκους. Τα άτακτα κύτταρα κλέβουν τροφή από το σώμα και σε αντίθεση με τα υγιή αρνούνται να πεθάνουν. Αψηφούν τις οδηγίες του μιτοχονδρίου - η κυτταρική δομή που ελέγχει το ρολόι θανάτου τους - να εξαφανιστούν για να έρθουν άλλα νεότερα, πιο ζωτικά να τα αντικαταστήσουν. Όταν τα κύτταρα χάνουν την πολυπλοκότητα τους δεν μπορούν να τραφούν από υγιεινά λίπη αλλά μόνο από σάκχαρα, για αυτό η εξάλειψη όλων των σακχάρων και των υδατανθράκων από την διατροφή σου είναι τόσο σημαντική για να θεραπεύσεις τον καρκίνο και άλλες ασθένειες.

Τα καρκινοειδή κύτταρα πολλαπλασιάζονται στο σώμα και επιβάλλουν πανωλεθρία, σκοτώνοντας τελικά τον υποδοχέα που τα ταΐζει. Και ότι συμβαίνει σε κυτταρικό επίπεδο αντανακλά αυτό που συμβαίνει στη ζωή σου αν αρνηθείς να αποδεχτείς ότι τελειώνει σαν ένα φυσικό μέρος της ζωής. Όταν ο φόβος του θανάτου παίρνει τα ηνία, υποδεικνύει τις εμπειρίες που θα έχεις ρουφώντας τη ζωή από εσένα τελικά.

Καταλήξεις, μεταβάσεις και αρχές

Πρέπει να βιώσουμε μέσα μας τον τρόμο της μετάβασης που συνοδεύει τον θάνατο του παλιού. Ο φόβος του θανάτου - είτε σωματικός, είτε τρόπου σκέψης, είτε μιας σχέσης, μιας κατάστασης, ή ενός ονείρου - πρέπει να βιωθεί πλήρως και συνειδητά, να τον ξεπεράσουμε για να γεννηθεί το νέο και υγιές.

Στα 12 της χρόνια η Αννυ ήταν η νεότερη ασθενής καρκίνου που δούλεψα μαζί της. Οι γονείς της μου την φέρανε με την ελπίδα ότι το πνευματικό γιατρικό θα ανέτρεπε τον καρκίνο του εγκεφάλου. Είχαν δοκιμάσει κάθε πιθανή ιατρική παρέμβαση που υπήρχε χωρίς όφελος και ψάχνανε σε εμένα την θεραπεία που αποτύγχανε να βρούνε αλλού. Η Αννυ είχε χάσει όλα τα μαλλιά της από τις χημειοθεραπείες και έμοιαζε με ένα νεαρό, γελαστό Βούδα όταν έκατσε σε μια μεγάλη δερμάτινη καρέκλα στο γραφείο μου.

Εξήγησα στους γονείς της Αννυ την διαφορά μεταξύ θεραπείας και γιατρειάς. Ενώ η γιατρειά είναι η εξάλειψη συμπτωμάτων, η θεραπεία δουλεύει σε ένα πολύ βαθύτερο επίπεδο, φτάνοντας στις αιτίες της ανισορροπίας που οδηγούνε στην ασθένεια. Και ενώ η γιατρειά είναι το ιδανικό αποτέλεσμα μιας ιατρικής παρέμβασης η θεραπεία είναι το αποτέλεσμα ενός ταξιδιού που επηρεάζει όλες τις πλευρές της ζωής σου ακόμη και αν καταλήξει στο θάνατο. Παίρνεις τον θεραπευμένο εαυτό σου στην επόμενη ζωή.

Ζήτησα από τους γονείς της να καθίσουν στην αίθουσα αναμονής για να είμαστε οι δύο μας. Μετά από μια απλή συζήτηση η Αννυ μου είπε ευθέως «Δεν φοβάμαι». Συνέχισε και πρόσθεσε ότι οι άγγελοι έρχονται κάθε βράδυ στα όνειρά της - ακόμη και την ημέρα μερικές φορές. Αλλά οι γονείς της φοβόντουσαν του θανατά για εκείνη. «Δεν μπορώ να τους πω για τους αγγέλους», μου είπε. Αλλά σκέφτηκε ότι εγώ θα καταλάβαινα. Και κατάλαβα. Αισθάνθηκα τα πέπλα μεταξύ των κόσμων να χωρίζουνε για την Αννυ και ότι το πνεύμα της ετοιμαζόταν για το μεγάλο ταξίδι. Αλλά οι γονείς της ήταν πεπεισμένοι φυσικά να κάνουν ότι είναι δυνατό να την κρατήσουν στην ζωή, και αυτό σήμαινε να προσπαθήσουν να ξεφορτωθούν τον καρκίνο πηγαίνοντας την σε μια σειρά ειδικών, και σαν τελευταίο καταφύγιο σε εμένα. Έχω εξασκήσει τον σαμανισμό για μεγάλο χρονικό διάστημα ώστε να καταλάβω ότι ο θάνατος είναι μέρος της ζωής. Και έχω δει ότι κάποιες από τις πιο επιτυχημένες μου θεραπείες ήταν να βοηθήσω τους πελάτες μου να πεθάνουν γαλήνια και συνειδητά. Έτσι έκανα μια φώτιση στην Αννυ να την βοηθήσω να ισορροπήσει το ενεργειακό της πεδίο και με αυτόν τον τρόπο το σώμα της. Η φώτιση είναι η βασική θεραπευτική τεχνική της σαμανικής ενεργειακής θεραπείας. Όταν το φωτεινό ενεργειακό πεδίο καθαρίζεται από αποτυπώματα ασθένειας βοηθάει με την σειρά του την ενεργοποίηση των θεραπευτικών συστημάτων που διαθέτει το ίδιο το σώμα.

Οι γιατροί της Αννυ δεν της δίνανε πολύ χρόνο ζωής. Αλλά ξέρω ότι ο θάνατος είναι ένας πέρασμα στη ζωή που συνεχίζεται στον κόσμο του πνεύματος. Δούλεψα στα τσάκρα της Αννυ καθαρίζοντας τα από βαριές ενέργειες που είχαν συσσωρευτεί βοηθώντας να ελαφρύνει το ενεργειακό της φορτίο για το μεγάλο ταξίδι που είχε μπροστά της. Όταν ξάπλωσε στο κρεβάτι κοιμήθηκε βαθειά παρ όλο που ίο σώμα της έκανε συσπάσεις ενώ απελευθέρωνε ενέργειες που ήταν παγιδευμένες στα τσάκρα της.

Στο τέλος της συνεδρίας η Αννυ επέστρεψε στην δερμάτινη καρέκλα που έμοιαζε να την καταπίνει με ένα χαμόγελο στο πρόσωπο της. «Θα είμαι καλά;» με ρώτησε και οι δυο ξέραμε τι εννοούσε. Είχα αισθανθεί τους αγγέλους στο δωμάτιο όταν έκανα την φώτιση. «Ναι, είπα, θα είσαι μια χαρά». Και μετά με ρώτησε πως θα μπορούσε να βοηθήσει τους γονείς της. «Είναι πάρα πολύ φοβισμένοι» είπε. Πάντα με εκπλήσσει η σοφία τόσων πολλών παιδιών - και άλλο τόσο με εκπλήσσει η έλλειψη σοφίας τόσων πολλών ενήλικων.

Όταν οι γονείς της ήρθανε στο γραφείο μας βρήκαν να χαμογελάμε. Τους είπα την καταπληκτική δουλειά που έκανε η κόρη τους. Πρότεινα να αφαιρέσουν την γλουτένη από την διατροφή της, καθώς και την ζάχαρη, τα γαλακτοκομικά και όλα τα πιθανά αλλεργιογόνα. Τότε συνέστησα να παίρνει Ω3 λιπαρά οξέα καθημερινά για να βοηθήσει να ξαναχτιστούν οι περιοχές του εγκεφάλου της που είχαν καταστραφεί από την χημειοθεραπεία. Σε καμία άλλη περίοδο της ζωής μας δεν είναι πιο σημαντικό να είναι πλήρης ο εγκέφαλος από ότι όταν πρόκειται να πεθάνουμε. Το νευρικό σύστημα πρέπει να είναι στην καλύτερη δυνατή λειτουργική κατάσταση για να μπορέσουμε να περάσουμε συνειδητά στον κόσμο του πνεύματος.

Έμαθα ότι η Αννυ απεβίωσε μερικούς μήνες αργότερα με ένα χαμόγελο στο πρόσωπο στα χέρια των αγγέλων της.

Αγαπώντας και απελευθερώνοντας

Η χαμηλή και η ψηλότερη βλάστηση τους δάσους δεν μπορούν να μεγαλώσουν παρά μόνο αν το χώμα ταΐζεται από την αποσύνθεση των νεκρών φυτών. Ακόμη και ο ιαγουάρος θα πεθόνει, και θα ταΐσει το δέντρο που θα ταΐσει την μαϊμού που θα γίνει γεύμα για τον επόμενο ιαγουόρο. Η ισορροπία της ζωής στο δάσος δεν θα ήταν δυνατή χωρίς τον θάνατο, όπως και εμείς δεν μπορούμε να είμαστε σε κατάσταση αρμονίας με το περιβάλλον παρά μόνο αν το τέλος είναι μέρος της ζωής μας. Κάτι χρειάζεται να πεθάνει για να γεννηθεί κάτι καινούριο. Ο θάνατος και η ζωή είναι σε ισορροπία.

Η δουλειά με τον ιαγουάρο μας βοηθάει να βρούμε ισορροπία από την μια πλευρά με το να μπλεκόμαστε στη ζωή με πάθος και να αρπάζουμε τις ευκαιρίες με κάθε κόστος και από την άλλη πλευρά να πλησιάζουμε την ζωή με αποδοχή και δεκτικότητα για να μπορούμε να αφεθούμε στην μεγαλύτερη δημιουργική διαδικασία. Είναι ένας λεπτεπίλεπτος χώρος μεταξύ της αρσενικής, επιθετικής ενέργειας και της θηλυκής, δεκτικής ενέργειας. Ο ιαγουάρος μας διδάσκει ότι μπορούμε να σταματήσουμε να συσσωρεύουμε, να σταματήσουμε να παίρνουμε περισσότερα από όσα χρειαζόμαστε επειδή η μητέρα Γη θα μας παρέχει με αφθονία. Μπορούμε να εμπιστευτούμε πως ότι θα βρούμε στο δρόμο μας σε μια κλειστή στροφή μπορεί να είναι στην πραγματικότητα καλύτερο από αυτό που βλέπουμε τώρα.

Η δουλειά του ιαγουάρου μας επιτρέπει να σταματήσουμε να κρατιόμαστε από το παρελθόν και να αρχίσουμε να ζούμε πιο αισιόδοξα και με φαντασία. Τότε αντί να ανησυχούμε αν ο ήλιος θα δύσει, μπορούμε να χαρούμε τα άστρα στον βραδινό ουρανό και να ανυπομονούμε για τον ήλιο που θα ανατείλει ξανά ακριβώς την σωστή ώρα. Η εμμονή μας μην χάσουμε αυτό που έχουμε - τα νιάτα μας, τα αποχτήματα μας, τους αγαπημένους μας, την υγεία μας - αρχίζει να ξεθωριάσει. Η σχέση μας με τον θάνατο γίνεται πιο υγιής.

Η εντροπία είναι ο νόμος της φυσικής που λέει ότι τα πάντα στο σύμπαν κινούνται προς το χάος και την αποδιοργάνωση, προς την διάλυση και τον θάνατο. Η προσωρινή διατάραξη και ο αποπροσανατολισμός είναι τα αναγκαία προοίμια για την αναδιοργάνωση σε ένα υψηλότερο επίπεδο. Αυτό είναι που βιώνουμε όταν αρχίζει μια νέα σχέση, μια νέα καριέρα, ή ένα νέο σχέδιο υγείας. Η αλλαγή περιέχει κίνδυνο αλλά και την δυνατότητα για κάτι νέο - και καλύτερο - να γεννηθεί.

Στην Δύση στον θεραπευτικό τροχό ερχόμαστε σε συμφωνία με τον κύκλο της καταστροφής και της γέννησης, την φυσική τάξη στο σύμπαν. Αντιλαμβανόμαστε σε ένα βαθύτερο επίπεδο ότι το δημιουργικό χάος μπορεί να οδηγήσει σε μεγαλύτερη αρμονία και ισορροπία. Στον Ινδουισμό ο κύκλος της καταστροφής και της αναγέννησης αντιπροσωπεύεται από το Τριμούρτι, τις τρεις βασικές θεότητες που ελέγχουν τον κόσμο: ο Βράχμα ο δημιουργός, ο Βισνού ο διατηρητής και ο Σίβα ο καταστροφέας.

Μόλις αντιμετωπίσουμε τον φόβο μας και βιώσουμε την αίσθηση της απώλειας και της απελπισίας σε κάθε κύτταρο του σώματος μας, χωρίς να τον αρνούμαστε ή να τον αποφεύγουμε πια, ο φόβος διαλύεται. Τότε μπορούμε να βουτήξουμε στο χάος της δημιουργίας, στην πρωταρχική σούπα που αρχίζει η νέα ζωή. Δεν βάζουμε απλά το δάχτυλο στο νερό με προσοχή. Η απόλυτη παράδοση είναι ο μόνος τρόπος να βιώσουμε ολόκληρη την μύηση για να βρεθούμε σε μια νέα κατάσταση ύπαρξης και αντίληψης. Αφήνοντας τον εαυτό μας να τρομοκρατηθεί πραγματικά από το άγνωστο, μπορούμε να αφήσουμε την ασφάλεια της ακτής και να πλεύσουμε σε άγνωστα νερά ξέροντας ότι παίρνουμε ρίσκο αλλά ενθουσιασμένοι με τις δυνατότητες.

Πολλοί από εμάς διστάζουμε να παραδοθούμε πλήρως για να αγαπήσουμε κάποιον άλλον φοβούμενοι ότι θα χάσουμε αυτόν που αγαπάμε. Όταν πλησίαζα τα 30 αφού υπέφερα από ότι νόμιζα ότι είναι πικρή απογοήτευση, πήρα όρκο να μην ξαναμπλεχτώ σε σχέση βαθειάς αγάπης. Ο πόνος της απώλειας του ανθρώπου που ήμουν τόσο πολύ δεμένος ήταν πολύ μεγάλος για να τον αντέξω. Και μετά από μερικά χρόνια συναισθηματικής στειρότητας, συνειδητοποίησα πόσο μάταιος ήταν ο όρκος μου. Η αγάπη δεν έρχεται με εγγύηση. Μια μέρα αφού διάβασα ένα ποίημα του Ρούμι αποφάσισα να αντιμετωπίσω τον φόβο μου. Ο Ρούμι έλεγε στον αγαπημένο του «Επειδή σταμάτησα να υπάρχω, μόνο εσύ είσαι εδώ». Αυτό ήταν το ακριβώς αντίθετο από αυτό που αναζητούσα σε όλες τις προηγούμενες σχέσεις μου. Το μάντρα μου τότε ήταν: «Επειδή εσύ σταμάτησες να υπάρχεις, μόνο εγώ είμαι εδώ». Σταδιακά άρχισα να καταλαβαίνω όπως ο Ρούμι ότι στην πραγματικότητα η αγάπη είναι κατά βάθος μια επιθυμία για το Πνεύμα - τον αληθινό Αγαπημένο - και ότι ο βαθύτερος φόβος μου δεν ήταν μην χάσω τον σύντροφο μου, αλλά ότι δεν θα βρω εμένα.

Επιστροφή από τον Κάτω Κόσμο

Το να ξεπεράσουμε τον φόβο που μας κρατάει δέσμιους από αυτά που ονειρευόμαστε είναι ένα παγκόσμιο θέμα στην μυθολογία. Η κατανόηση των μυθικών ταξιδιών του θανάτου και της αναγέννησης μπορούν να μας βοηθήσουνε με την δουλειά του ιαγουάρου.

Στην ελληνική μυθολογία ο Κάτω Κόσμος ήταν ένα περίπλοκο μέρος γεμάτο κακά πνεύματα, ποτάμια με μαγικές δυνάμεις, και μια βασίλισσα που επέβλεπε το σκιερό βασίλειο και ήξερε μυστικά του. Ανάμεσα στους θνητούς που σύμφωνα με τον μύθο μπήκαν στον Κάτω Κόσμο και βγήκαν άθικτοι ήταν ο Ηρακλής, που είχε την δύναμη να δαμάσει τον τρικέφαλο φύλακα σκύλο Κέρβερο. Το κουράγιο και r αντοχή βοήθησαν τον Ηρακλή να επιβιώσει σε κάτι που έμοιαζε με θανάσιμη αποστολή. Θέλει κουράγιο να μείνεις με τον φόβο και να αναπνέεις αυτό το συναίσθημα περισσότερο από ότι να τρέχεις μακρια του ή να το υποτάξεις. Αλλά όταν το κουράγιο γίνεται νταηλίκι μπορεί φέρει την καταστροφή μας, όπως στην περίπτωση του μουσικού Ορφέα. Αφού η γυναίκα του Ευρυδίκη πέθανε και την απήγαγαν στον Αδη, ο Ορφέας κατέβηκε στον Κάτω Κόσμο για να την ψάξει. Εκεί με την γλυκιά του μουσική έπεισε τον βασιλιά Αδη και την βασίλισσα Περσεφόνη να επιτρέψουν στην Ευρυδίκη να επιστρέψει στους ζωντανούς. Αλλά μόλις έφτασαν στο κατώφλι ο Ορφέας παρακούοντας τον Αδη γύρισε και κοίταξε την αγαπημένη του. Με αυτό η Ευρυδίκη εξορίστηκε στα σκιερά βασίλεια για πάντα. Ο Ορφέας έζησε αλλά η αγάπη του χάθηκε για πάντα.

Η Ψυχή και το ταξίδι στον Κάτω Κόσμο

Για να συναντήσουμε την θεραπευτική δύναμη του θεϊκού θηλυκού μπορούμε να δούμε έναν άλλον θνητό, την Ψυχή, που κατέβηκε στον Κάτω Κόσμο και επέζησε. Η ιστορία της Ψυχής περιγράφει το ταξίδι που πρέπει να κάνουμε αν θέλουμε να νικήσουμε τον θάνατο και να μυηθούμε από την αγάπη.

Η νεότερη και αγαπημένη κόρη ενός βασιλιά η Ψυχή ήταν τόσο αγαπητή σε όλους που η Αφροδίτη, η θεά της αγάπης, την ζήλεψε και έδιωξε όλους του υποψήφιους μνηστήρες μακριά της. Ο βασιλιάς συμβουλεύτηκε έναν μάντη που του είπε ότι πρέπει να αλυσοδέσει την κόρη του σε έναν βράχο για να την φλερτάρει και να την παντρευτεί ο Θάνατος, ένα απαίσιο τέρας. Ο μύθος μας λέει ότι το νέο και αθώο μέρος του εαυτού μας - γεμάτο φρέσκιες ιδέες και οι αλλαγές που φέρνει - απειλεί του παλιούς τρόπους. Η πρόκληση της Ψυχής ήταν να αντιμετωπίσει τον θάνατο και όντως το έκανε όχι με τον τρόπο που νόμιζε όμως. Η Αφροδίτη έστειλε τον γιο της Έρωτα να ρίξει ένα βέλος στην Ψυχή, ούτως ώστε η κόρη να μην έχει μάτια για άλλον από τον Θάνατο. Όταν ο Έρωτας πήγε να εκτελέσει την επιθυμία της μητέρας του, η ομορφιά της Ψυχής του τράβηξε την προσοχή, τσιμπήθηκε από ένα βέλος του και την ερωτεύτηκε. Την απήγαγε στο σπίτι του στα βουνά, αγνοώντας τις απειλές της Αφροδίτης που πίστευε ότι η ομορφιά και η ζωντάνια της Ψυχής έπρεπε να καταστραφούν. Όπως ο μύθος τονίζει αυτό ακριβώς είναι που μπορεί να προκαλέσει ο φόβος του θανάτου και της απώλειας - να καταστρέψει την ομορφιά και την ζωντάνια μας. Ο Έρωτας ήταν ευγενικός και στοργικός με την Ψυχή, αλλά της έθεσε έναν όρο: δεν θα τον έβλεπε ποτέ στο φως της μέρας. Μη θέλοντας να ανακαλύψει ότι ήταν θεός πήγαινε κοντά της μόνο τη νύχτα. Η Ψυχή συμφώνησε με αυτά και ήταν κατευχαριστημένη με τον αφανή σύζυγο της. Όταν οι αδερφές της την επισκέφθηκαν ζηλεύοντας την καλή της τύχη την έπεισαν να παρακούσει τις διαταγές του άντρα της. «Και αν είναι κανένα τέρας;» ρωτήσανε.

Η Ψυχή δεν είχε φοβηθεί το άγνωστο μέχρι τότε, αλλά μετά την προειδοποίηση των αδελφών της ο φόβος μπήκε μέσα της. Πήγε για ύπνο έχοντας ένα σχέδιο και αφού έκανε έρωτα με τον άντρας της, γρήγορα άναψε μια λάμπα για να δει το πρόσωπο του. Ανακάλυψε τον πανέμορφο Έρωτα να κοιμάται γλυκά και καταχάρηκε που δεν ήταν τέρας τελικά. Όμως μια σταγόνα ζεστού λαδιού έπεσε στον ώμο του και τον ξύπνησε. Έξαλλος που η Ψυχή δεν υπάκουσε, την παράτησε. Παραδομένη στον φόβο της εν μέσω της κοινωνικής πίεσης από τις αδελφές της κατέστρεψε την ευτυχισμένη ζωή της. Η Ψυχή επικαλέστηκε την βοήθεια των θεών αλλά όλοι φοβόντουσαν την Αφροδίτη. Στην πραγματικότητα οι θεοί δεν βοηθάνε σε τέτοιες καταστάσεις γιατί σχετίζονται με τους παραδοσιακούς και παλιούς τρόπους. Οι θεοί είπαν στην έρημη Ψυχή ότι ο μόνος τρόπος να επανορθώσει ήτανε να γίνει ευνοούμενη της Αφροδίτης. Κατατρομαγμένη δέχτηκε την συμβουλή τους και με θάρρος πλησίασε την πεθερά της. Ήταν έτοιμη για την δουλειά της Δύσης: να αντιμετωπίσει και να ξεπεράσει τους φόβους της. Η Αφροδίτη έγινε έξαλλη που η Ψυχή είχε τολμήσει να την πλησιάσει. Η θεά την άρπαξε από το μαλλί και χτύπησε το πρόσωπο της στο πάτωμα. Μετά της ζήτησε να κάνει 4 ακατόρθωτες δουλειές. Η πρώτη ήταν να ξεδιαλέξει σπόρους δημητριακών από μια μεγάλη στοίβα πριν πέσει η νύχτα: αν αποτύχαινε θα πέθαινε. Αυτή η δουλειά αντιπροσωπεύει τον φόβο μας ότι ο χρόνος θα τελειώσει. Έχουμε χρόνο για να κάνουμ£ τα πάντα στη ζωή μας; Πως μπορούμε να ξεχωρίσουμε τι είναι σημαντικό και τι όχι; Θα έχουμε αρκετό χρόνο για αυτά που είναι πραγματικά σημαντικά για εμάς; Με την βοήθεια των μυρμηγκιών η Ψυχή ολοκληρώνει την δουλειά πριν νυχτώσει. Τα μυρμήγκια αντιπροσωπεύουν την βοήθεια που είναι πάντα διαθέσιμη αν ψάξουμε. Κανείς από εμάς δεν μπορεί να κάνει αυτό που φαίνεται αδύνατο από μόνος του.

Η δεύτερη εργασία που έπρεπε να κάνει ήταν να διασχίσει ένα ποτάμι και να μαζέψει μαλλί από μαγικά άγρια κριάρια που βοσκούσαν σε έναν αγρό. Τα κριάρια αντιπροσωπεύουν τον φόβο για τους εχθρούς μας που είναι πιο δυνατοί από εμάς. Όλοι πρέπει να αντιμετωπίσουμε αυτούς τους εχθρούς που παίρνουν την μορφή των αφεντικών μας, της οικογένειας μας, και άλλων υποχρεώσεων στην ζωή. Ακόμη μια φορά ολοκληρώνει την δουλειά με βοήθεια. Τα καλάμια που φυτρώνανε στις όχθες του ποταμού της είπανε να περιμένει μέχρι να νυχτώσει και να κοιμηθούνε τα κριάρια. Μετά μπορούσε να πάρει το μαλλί που υπήρχε επάνω τους επειδή τα κριάρια τρίβονταν στις καλαμιές χωρίς να ρισκάρει να την ανακαλύψουν. Επιτρέποντας στην κατάσταση να λυθεί από μόνης η Ψυχή απελευθερώθηκε από την ανάγκη να αντιμετωπίσει έναν ακόμη εχθρό που θα μπορούσε εύκολα να την νικήσει.

Η τρίτη δουλειά ήταν να γεμίσει ένα γυάλινο δοχείο με νερό από τις πηγές του ποταμού Στύγα, μια ιερή πηγή ψηλά στα βουνά που την φυλούσαν ακοίμητοι δράκοι. Αυτή ήταν ακατόρθωτη δουλειά για έναν θνητό. Ακόμη και οι θεοί θα ήταν καχύποπτοι σε τέτοια εντολή. Στη διάρκεια της ζωής μας όλοι αντιμετωπίζουμε ακατόρθωτες δουλειές. Και όταν φοβόμαστε ότι δεν είμαστε αρκετά έξυπνοι, αρκετά καλοί, αρκετά δυνατοί ή θαρραλέοι για να την διαχειριστούμε, είμαστε σαν την Ψυχή που αντιμετωπίζει το ακατόρθωτο. Απελπίστηκε η Ψυχή με αυτήν την εργασία μέχρι που ένας αετός εμφανίστηκε, πήρε το δοχείο στα νύχια του, πέταξε ως την κορυφή, γέμισε το δοχείο με νερό από την ιερή πηγή και της το πήγε, βοηθώντας την να ολοκληρώσει την υπεράνθρωπη δουλειά. Ο αετός που πετάει ψηλά στον ουρανό αντιπροσωπεύει την από πάνω οπτική, την προσοχή στην μεγάλη εικόνα, που είναι απαραίτητη για να ξεπεράσουμε τους φόβους μας που πάνε πακέτο με την τόλμη μας να πάμε εκεί που τα κοινά πουλιά δεν πετούν. Με τον ίδιο τρόπο το πνευματικό γιατρικό μπορεί να μας βοηθήσει να υπερβούμε τον φόβο να αντιμετωπίσουμε την αβεβαιότητα και να στοχεύσουμε ψηλά, να υποστούμε την διαδικασία της μύησης. Όπως τα μυρμήγκια και τα καλάμια έτσι και ο αετός αντιπροσωπεύει τις βοηθητικές δυνάμεις που μας παρέχει το σύμπαν, τα συγχρονιστικά γεγονότα που μας συμβαίνουν όταν έχουμε το κουράγιο να πάρουμε ρίσκα παρ’ όλους τους φόβους μας.

Το τέταρτο κατόρθωμα της Ψυχής ήταν να κατέβει στον Κάτω Κόσμο και να ζητήσει από την Περσεφόνη λίγη από την κρέμα ομορφιάς της για την Αφροδίτη. Κατατρομαγμένη η Ψυχή αποφάσισε να πάει, με εισιτήριο χωρίς επιστροφή στο βασίλειο των νεκρών. Σκαρφάλωσε σε ένα εγκαταλελειμμένο πύργο και μόλις πήγε να πηδήξει ο πύργος της είπε που ήταν η είσοδος του Κάτω Κόσμου, συμβουλεύοντας την να έχει δύο νομίσματα και δύο κριθαρένια γλυκά μαζί της και να μην δεχτεί βοήθεια
από τις σκιές που θα συναντούσε ούτε να βοηθήσει κανέναν ακόμη και αν της το ζητούσαν. Αυτή είναι η πιο πολύτιμη συμβουλή που μπορεί να μας δώσει κάποιος για το ταξίδι της κατάκτησης του φόβου. Πρέπει να φέρουμε δώρα - τις ικανότητες και τις δυνάμεις μας και ποιότητες όπως γενναιοδωρία και συμπόνια - και πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί από ποιον ζητάμε βοήθεια. Ακόμη και φίλοι που έχουν τις καλύτερες προθέσεις δεν μπορούν να μας δώσουν την βοήθεια ή την συμβουλή που χρειαζόμαστε. Παρ όλο που έμπαινε στον πειρασμό να βοηθήσει αυτούς που της ζητούσανε βοήθεια, η Ψυχή ακολούθησε τις οδηγίες και αγνόησε τις ικεσίες. Πλήρωσε τον Χάρο τον βαρκάρη, τάισε τον Κέρβερο, το σκυλί φύλακα, και δέχτηκε ένα μικρό κέρασμα όχι ένα δείπνο από την Περσεφόνη και τελικά πήρε την κρέμα. Παρ όλη την φυσικής της τάση να βοηθάει τους άλλους η Ψυχή συνέχισε το καθήκον της, όπως και εμείς πρέπει να συγκεντρωθούμε στην δική μας τελετή μύησης και να μην παρασυρθούμε από τις ανάγκες των άλλων σαν μια δικαιολογία για να μην κάνουμε την δουλειά που πρέπει να κάνουμε.

Η Ψυχή κόντευε να ολοκληρώσει την δουλειά της όταν, όπως ο Ορφέας, μπήκε στον πειρασμό. Έριξε μια ματιά στο βαζάκι με την κρέμα και αμέσως αποκοιμήθηκε. Επειδή ήταν ανυπόμονη προσπάθησε να επισπεύσει την διαδικασία της μύησης και έτσι γύρισε πίσω στην προηγούμενη της κατάσταση. Η χαζομάρα αυτή χρησιμοποιείται σαν μια προειδοποιητική ιστορία όσο ολοκληρώνουμε τα μαθήματα του ιαγουάρου. Σε παλαιότερη παραλλαγή του μύθου η Ψυχή επιστρέφει με την κρέμα άθικτη στον κόσμο αλλά οι θεοί ζηλέψανε και της την πήρανε, την κάνανε αθάνατη για να μην μοιραστεί το μυστικό της αιώνιας νεότητας με τους άλλους θνητούς. Σε μια άλλη εκδοχή πάντως δεν χάθηκε τίποτα: ο Έρωτας έσωσε την Ψυχή - η δύναμη της ρομαντικής και σεξουαλικής αγάπης, που έχει την δύναμη να ξαναδίνει ζωή. Όσον αφορά την Αφροδίτη ήξερε από την αρχή ότι θα άνοιγε το βάζο και θα έβρισκε το ελιξίριο της αθανασίας και όχι μια κρέμα ομορφιάς. Ο βαθύς ύπνος της Ψυχής αντιπροσωπεύει τον θάνατο της παλιάς περιοριστικής αίσθησης του εαυτού της. Και όταν ξύπνησε ο Δίας την έκανε αθάνατη.

Μια μύηση αφορά ένα ταξίδι στο βασίλειο του θανάτου  και μια  συνάντηση με το θεϊκό θηλυκό από όπου γυρίζεις ανανεωμένος .Αυτή  δεν είναι σαν την υπερφίαλη αλλαγή που συμβαίνει όταν κάνεις μικρές, αδύναμες αλλαγές στη ζωή σου. Το ταξίδι στο θεϊκό θηλυκό, όπως και η αναζήτηση του Πάρσιφαλ για το δισκοπότηρο, είναι απαιτητικές. Πρέπει να αντέξεις τον φόβο του ταξιδιού στον κάτω κόσμο και να μείνεις σε βαθιά περισυλλογή πριν αναδυθείς στο φως και την διαύγεια. Αν νομίζεις πως αυτό που θα φέρεις πίσω είναι βάλσαμο για τις πληγές σου χάνεις το νόημα. Η κρέμα δεν είναι απλή αντιρυτιδική ή ένα αναμνηστικό μπλουζάκι ή μια τσάντα με το σλόγκαν - Πήγα στον Αδη και γύρισα! Η κρέμα ομορφιάς φέρνει ανανέωση και επανεφεύρεση. Το ελιξίριο της αθανασίας είναι το βραβείο για την ολοκλήρωση της δουλειάς της Δύσης.

Δεν υπάρχει λόγος να επισπεύσεις το ταξίδι της μύησης. Το να κυριαρχήσεις στον φόβο του θανάτου είναι μια διαδικασία ζωής. Μπορεί να δεχτείς προκλήσεις και να δοκιμαστείς πολλές φορές, αν και κάθε φορά θα γίνεται ευκολότερο.

Μόλις θα έχεις ανακτήσει την ικανότητα να επανεφεύρεις τον εαυτό σου, είσαι έτοιμος/η για την νέα κατεύθυνση του θεραπευτικού τροχού, τον Βορρά. Εκεί θα μάθεις να μένεις ακίνητος για να μπορείς να επαναφέρεις χαμένες πλευρές της ψυχής σου.

Διαλογίσου με τον ιαγουάρο

Ο ιαγουάρος είναι δάσκαλος στον διαλογισμό. Έχεις παρατηρήσει μια γάτα που κάθεται στον ήλιο; Οι γάτες ξέρουν την τέλεια χαλάρωση. Ένας ιαγουάρος στο τροπικό δάσος κουρνιάζει στα χαμηλότερα κλαδιά του δέντρου και κοιτάζει τον κόσμο που περνάει, ανενόχλητος από τις μαϊμούδες και τους παπαγάλους, εντελώς χαλαρός όμως απόλυτα έτοιμος για δράση και μόνο η άκρη της ουράς του κινείται πότε πότε. Ο ιαγουάρος μας μαθαίνει να χαλαρώνουμε. Να χαλαρώνουμε βαθιά (προσπάθησε να εξηγήσεις στην γάτα σου ότι υπάρχουν σημαντικά πράγματα για να ανησυχεί).

Σήμερα καταλαβαίνουμε ότι πολύ από την ανισορροπία του σώματος μας προκαλείται από την ανικανότητα μας να χαμηλώσουμε ταχύτητες και να απελευθερώσουμε την ένταση. Το συμπαθητικό νευρικό μας σύστημα είναι σχεδιασμένο να μας παρέχει με τα αντανακλαστικά της πάλης ή φυγής όταν κινδυνεύουμε. Και όταν το σύστημα ενεργοποιηθεί δεν μπορούμε να χαλαρώσουμε ούτε δευτερόλεπτο. Η κορτιζόλη και η αδρεναλίνη πλημμυρίζουν το αίμα μας για να μας δώσουν μια έκρηξη ενέργειας να χειριστούμε την απειλή. Αλλά αυτά τα δυνατά χημικά δεν πρέπει να διατρέξουνε το σώμα μας παρά μόνο για μικρό χρονικό διάστημα. Αν είμαστε πραγματικό σε κίνδυνο, παλεύουμε ή το σκόμε και μετά γρήγορα επανερχόμαστε σε φυσιολογικά επίπεδα καθώς η κορτιζόλη και η αδρεναλίνη απορροφούνται ξανά από το σώμα και η αναπνοή μας επανέρχεται στο φυσιολογικό. Αλλά όταν είμαστε σε χρόνια κατάσταση υψηλού κινδύνου και παραλύουμε από το άγχος, τα τοξικά επίπεδα της κορτιζόλης μένουν στο σώμα μας και προκαλούν φλεγμονές, καταστρέφουν τους νευρώνες και τελικά ασθενούμε. Αντί να κυριαρχήσουμε στον φόβο του θανάτου εκείνος κυριαρχεί σε εμάς. Ο ιαγουάρος μας έχει πηδήξει στο υψηλότερο κλαδί σαν τρομαγμένο γατάκι και δεν μπορούμε να καλέσουμε την πυροσβεστική να το κατεβάσει.

Όλοι μας θα πεθάνουμε κάποια ημέρα, δεν χρειάζεται να βιώσουμε το ολίσθημα του θανάτου πριν την ώρα του. Μπορούμε να κυριαρχήσουμε στον φόβο του θανάτου για να μην καθοδηγούνται οι ζωές μας από τον φόβο και τον τρόμο, και να μην αντιδρούμε συνεχώς σαν να πρόκειται ανά πάσα στιγμή να μας ορμήσει ένα άγριο ζώο της ζούγκλας. Μπορούμε να επιστρέφουμε σε μια ισορροπημένη, ήρεμη, χαλαρή, κατάσταση γυρνώντας το παρασυμπαθητικό νευρικό σύστημα σε λειτουργία ώστε η υπόφυση να παράγει τα πνευματικά μόρια και να είμαστε ιαγουάροι γεμάτοι χάρη, και να γευόμαστε την μόλις ανακαλυφθείσα σπλαχνική σοφία της ατέλειωτης φύσης της ζωής. 

ALBERTO VILLOLDO

Από το βιβλίο  one spirit medecine

ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΒΛΑΧΟΣ

Ο Γεράσιμος Βλάχος είναι Shaman, Healer, Practitioner of Energy Medicine of inkas and Peruvian Quero Tradition,Certified instuctor of munai ki from The four winds(εγκεκριμένος εκπαιδευτής  από τους 4 ανέμους).

Επικοινωνία 

www.bodymindkinisis.com 

 tel.6944851771 

makis662000@yahoo.gr 

Γεράσιμος Βλάχος