Πώς να χειριζόμαστε το χρόνο με μαεστρία

Για να χειριστείς το χρόνο αποδεσμεύεσαι από την ιδέα πως η επίδραση ακολουθεί την αιτία και εισέρχεσαι στη ροή της αιωνιότητας -του αιώνιου Τώρα.

Εμείς στη Δύση μάθαμε πως ο χρόνος κυλά μονάχα προς μία κατεύθυνση και πως το μέλλον βρίσκεται πάντα εμπρός ενώ το παρελθόν πάντα πίσω μας. Εδώ πρόκειται για ένα μονοχρονικό χρόνο, που κυλά γραμμικά συνεχώς παρακάτω πάνω στον ασήμαντο ρυθμό της ημέρας και της νύχτας. Όμως ο χρόνος δεν πετά σαν βέλος μόνο προς εκείνη την κατεύθυνση. Στρέφεται και σαν τροχός. Για το λόγο αυτό ο μη γραμμικός, πολυχρονικός χρόνος θεωρείται ιερός. Εδώ το μέλλον μπλέκεται στο παρόν για να μας καλέσει κοντά του και μπορούμε να αλλάξουμε γεγονότα που έχουν ήδη συντελεστεί.

Η βασική αρχή λειτουργίας του γραμμικού χρόνου είναι η αιτιότητα ή αλλιώς η αρχή της αιτίας και του αποτελέσματος, πάνω στην οποία στηρίζονται οι μοντέρνες επιστήμες: πρώτα συμβαίνει αυτό και γι'αυτό ακολούθως συμβαίνει εκείνο. Αιτιότητα σημαίνει πως το παρελθόν ρέει συνεχώς μέσα στο παρόν και το επηρεάζει. Πιστεύουμε πως σήμερα μας πάνε όλα τόσο άσχημα, επειδή οι γονείς μας δε νοιάστηκαν αρκετά για εμάς ή επειδή προερχόμαστε από μία σειρά προβληματικών προγόνων. Αν όμως ξεκινάμε από την ιδέα πως ο χρόνος είναι κυκλικός και κινείται σαν ένας τροχός, τότε η σημαντικότερη αρχή λειτουργίας είναι η συγχρονικότητα ή η «τυχαία» συνάντηση γεγονότων. Αυτό που χαρακτηρίζουμε ως σύμπτωση ή τύχη είναι ένας βασικός νόμος, όπως και η αιτιότητα.

Οι Λάικα δίνουν το ίδιο μεγάλη σημασία στην σύμπτωση, του να ανταμώσουν για παράδειγμα «τυχαία» δύο άνθρωποι, όπως και στις αιτίες οι οποίες οδήγησαν στο να βρεθούν αυτοί οι άνθρωποι την ίδια ώρα στον ίδιο τόπο. Η συγχρονικότητα επιτρέπει μελλοντικές σχέσεις αιτιότητας και ενδιαφέρεται περισσότερο για το νόημα και το σκοπό ενός γεγονότος, και όχι τόσο για την προέλευση του.

Αυτό μου θυμίζει τον Αμερικανό ποιητή Robert Bly που μας διηγήθηκε την ιστορία του Manolete, ενός από τους πιο διάσημους ταυρομάχους της Ισπανίας. Σαν αγόρι ο Manolete ήταν αδύνατος και ισχνός, ήταν ένα φοβισμένο παιδί που κρεμόταν από τα φουστάνια της μαμάς του και φοβόταν τους μάγκες του σχολείου. Την αφοσίωση του στις ταυρομαχίες εξήγησαν οι ψυχολόγοι με το μηχανισμό του συμψηφισμού: πως δηλαδή με αυτές ήθελε να αποδείξει, στον εαυτό του και τους άλλους, τη γενναιότητα του. Ο Bly αντίθετα ισχυρίζεται πως ο Manolette ίσως διαισθανόταν από πολύ νωρίς πως μια μέρα θα στεκόταν στην αρένα απέναντι από θεριά που θα ζύγιζαν τόνους, πράγμα που δικαιολογούσε το φόβο του ως παιδί.

Αν λοιπόν ο χρόνος κινείται προς περισσότερες από μία κατευθύνσεις, τότε και το μέλλον μπορεί να επέμβει στο παρελθόν και να μας τραβήξει προς το μέρος του, κατά τον ίδιο τρόπο που το παρελθόν μας σπρώχνει προς τα εμπρός. Δεν το κάνει όμως, απλά επειδή θεωρούμε το χρόνο ως γραμμικό. Οι Λάικα γνωρίζουν πως η αιτία ενός συμβάντος στο παρόν, μπορεί κάλλιστα να βρίσκεται στο μέλλον. Με άλλα λόγια, κατά τις ημέρες που όλα τα φανάρια στο δρόμο προς τη δουλειά είναι κόκκινα, δε χρειάζεται να σκεφτείς πως θα ήταν καλά να είχες μείνει στο κρεβάτι επειδή τάχα το σύμπαν συνωμότησε ενάντια σ' εσένα και τα σχέδια σου. Αντί για τη σκέψη αυτή, αναγνώρισε πως ζεις στον ιερό χρόνο και πως το σύμπαν επιδρά υπέρ σου. Φροντίζει να ξεκινήσει το τρένο με τρία λεπτά καθυστέρηση γιατί οφείλεις να το προλάβεις ή φροντίζει να ξεχάσεις να βάλεις το ξυπνητήρι ή να είναι όλα τα φανάρια κόκκινα, επειδή δεν πρέπει να προλάβεις το τρένο.

Όταν βλέπουμε το χρόνο με αυτό τον τρόπο, δεν οργιζόμαστε ούτε αναρωτιόμαστε: «Πως μπορούσα να είμαι τόσο χαζός και να χάσω το τρένο; Γιατί πρέπει να έχω τέτοια ατυχία;» Το άγχος μας μειώνεται δραματικά επειδή ακριβώς εμπιστευόμαστε το γεγονός, πως τόσο η τύχη όσο και η ατυχία αποτελούν μέρος ενός μεγαλύτερου σχεδίου.

Το να ελέγχουμε το χρόνο με μαεστρία δε σημαίνει πως δεν τηρούμε τα ραντεβού μας και πως δεν μπορούμε να συναντηθούμε ακριβώς στην ώρα μας με τους άλλους. Σημαίνει πολύ περισσότερο πως είμαστε τόσο τέλεια σε Ayni που πάντα φτάνουμε στο σωστό χρόνο. Με το να χειριζόμαστε το χρόνο δίνουμε στο σύμπαν την ευκαιρία να κάνει αυτό που έτσι κι αλλιώς κάνει - να επιδρά υπέρ μας. Παρατάμε την πεποίθηση πως πρέπει να χειραγωγούμε το περιβάλλον μας και να «αναλαμβάνουμε τον έλεγχο» για να λειτουργεί η ζωή μας. Ανακαλύπτουμε πως στο επίπεδο του αετού χρειαζόμαστε μονάχα το 5% της ενέργειας μας για να επηρεάσουμε τον κόσμο σύμφωνα με την πρόθεση μας και όχι95%. Αυτό οφείλεται στο ότι μπορούμε να επηρεάσουμε μελλοντικά γεγονότα πριν αυτά εκδηλωθούν. Η έξοδος από το γραμμικό χρόνο μας δίνει τη δυνατότητα να εισέλθουμε σε εκείνο τον άχρονο κόσμο όπου το σύμπαν ονειρεύεται και δίνει υπόσταση στον εαυτό του. Μέσα σε αυτό τον ιερό χρόνο μπορούμε να βρούμε το ποθητό και άξιο για εμάς αποτέλεσμα και να αποφασίσουμε υπέρ του. Μόλις γίνει αυτό μπορούμε χαλαρά πλέον να αλλάξουμε το δρόμο που βαδίζουμε.

Όταν εξασκούμαστε στο χειρισμό του χρόνου με μαεστρία, μπορούμε να φτάσουμε στο στόχο του ταξιδιού που οι ίδιοι επιλέξαμε και δε χρειάζεται να πέσουμε πάνω στο προκαθορισμένο από τη στατιστική αποτέλεσμα. Έχω για παράδειγμα πελάτες με βαριές ασθένειες και πολύ άσχημες προγνώσεις. Οι στατιστικές ισχυρίζονται πως κι εκείνοι θα πεθαίνουν όπως όλοι οι άλλοι που πάσχουν από εκείνη τη νόσο. Όμως με την είσοδο στον ιερό χρόνο, μπορούν (οι πελάτες μου) να ταξιδέψουν κατά μήκος εκείνων των λίγων γραμμών της μοίρας που οδηγούν σε πιο ευνοϊκά αποτελέσματα και να τις ενσωματώσουν στο δικό τους μέλλον. Μετά από αυτό έχουν πολύ μεγαλύτερες ευκαιρίες να αντισταθούν στη στατιστική και να επανακτήσουν την υγεία τους ή να βιώσουν μία ειρηνική και δίχως πόνο μετάβαση.

Ο μη γραμμικός χρόνος

Είμαστε πεπεισμένοι πως ο χρόνος είναι μια πραγματικότητα που κινείται με σταθερή ταχύτητα προς τα εμπρός. Αν όμως ασκηθούμε στο ονείρεμα, τότε ο χρόνος δεν έχει κατεύθυνση. Δεν κινείται σε ευθεία γραμμή, όπως οι σκέψεις μας, όταν π.χ. σκεφτόμαστε πρώτα ένα από καιρό θανόντα συγγενή κι μετά τα παιδιά μας. Δεν υπάρχουν επίσης αιτιώδεις σχέσεις: μόλις αρχίσουμε να δίνουμε ονειρευόμενοι υπόσταση στον κόσμο, το μέλλον δε χρειάζεται να χτίζει πάνω στο παρελθόν και το παρελθόν δε χρειάζεται να καθορίζει το παρόν μας. Εντός του ιερού χρόνου έχουμε πρόσβαση τόσο στο μέλλον όσο και στο παρελθόν -εκεί όλα συμβαίνουν ταυτόχρονα- και μόνο σε εκείνο τον άχρονο τόπο μπορούμε να δίνουμε υπόσταση στον κόσμο ενώ τον ονειρευόμαστε. Καθώς αλλάζουμε και εισερχόμαστε στο επίπεδο αντίληψης του αετού, πλησιάζουμε αυτό το συναίσθημα της αιωνιότητας. Δε χρειάζεται να περιμένουμε εκείνη τη μακρινή ημέρα κατά την οποία επανακτούμε την αληθινή μας φύση και μας επιτρέπεται να επιστρέψουμε στον παράδεισο. Όπως λένε οι Φύλακες της Γης, τώρα είναι η τέλεια στιγμή να εισέρθουμε στην αιωνιότητα, να ανακτήσουμε το θεϊκό Εαυτό μας και να περπατάμε με ομορφιά πάνω στη Γη.

Η αιωνιότητα είναι μια άπειρη σειρά από στιγμές. Το άπειρο αντίθετα είναι ένας τόπος που υπάρχει τόσο πριν όσο και μετά το χρόνο, τόσο μετά το big bang όσο και μετά τη νέα κατάρρευση του σύμπαντος. Αυτό σημαίνει πως είναι πέρα από τον ίδιο το χρόνο. Σε αυτό τον τόπο μπορείς να επιδράσεις πάνω σε περασμένα γεγονότα και να δώσεις ένα μικρό σκούντημα στη μοίρα σου. Εδώ και το μέλλον σε έλκει και το παρελθόν σε σπρώχνει.

Ίσως να μη μάθεις ποτέ γιατί έχασες το τρένο ή γιατί συνάντησες τυχαία ένα παλιό συνάδελφο, όμως γνωρίζεις πως αυτά τα γεγονότα έχουν ένα νόημα και πως υπήρχε και μια αιτία γι'αυτά. Εμπιστεύεσαι πως η κατανόηση σου θα ακολουθήσει την εμπειρία αντί να προηγείται αυτής. Ανεξάρτητα από το πόσο άβολη ή μπερδεμένη φαίνεται η στιγμή που χάνεις το τρένο - την αποδέχεσαι πλήρως και πειθαρχείς γνωρίζοντας πως μεγάλα πράγματα βρίσκουν τους ανθρώπους που εμπιστεύονται πλήρως το Πνεύμα.

Ένας Φύλακας της Γης γνωρίζει: αν κάποιος θέλει να αλλάξει κάποιο πράγμα, θα πρέπει πρώτα να το αποδεχτεί έτσι όπως είναι. Αναγνωρίζει πως αυτή η στιγμή είναι πλήρης και τέλεια - ακολούθως μπορεί να διαμορφώσει τα πάντα όπως του αρέσει.

Από τη στιγμή που θα βγεις από το χρόνο και θα μπεις στο άπειρο, θα σου αποκαλυφθεί το παρελθόν και το μέλλον. Μπορείς να δεις το αύριο, το μεθαύριο, ακόμη και τη μέρα που θα πεθάνεις. Είναι όμως σημαντικό να σβήσεις εκείνη τη μνήμη από τη συνείδηση σου για να μπορείς να είσαι κάθε μέρα της ζωής σου εντελώς στο εδώ και τώρα. Γιατί θέλεις να ξυπνάς και να λες: «τι υπέροχη μέρα σήμερα!» και όχι «σήμερα θα πεθάνω», «ακριβώς σαν σήμερα, το τάδε έτος θα πεθάνω» ή κάτι τέτοιο. Μην επιτρέψεις να πιαστείς και πάλι στα δίχτυα του χρόνου και να βλέπεις το θάνατο σαν αρπακτικό και να ξεχάσεις την αληθινή σου φύση. Αυτό σημαίνει πως θα πρέπει να κρύψεις από το Εγώ σου τα μυστικά που θα ανακαλύψεις σε εκείνο τον τόπο του απείρου.

ALBERTO VILLOLDO Οι τέσσερις επινοήσεις 

Σε κάθε υψηλά εξελιγμένο πολιτισμό σε όλο τον κόσμο υπήρχε πρόσβαση σε μια ερμητική γνώση και σε χώρους μυήσεων, σε κρυμμένα μυστικά. Τα Ελευσίνια Μυστήρια, η κρυμμένη γνώση των Αιγυπτίων αλλά και των Εσσαίων, ο πολιτισμός των Mayas, η παράδοση των Quero’s -ως φύλακες της σοφίας των Άνδεων-, ο Θιβετιανικός Βουδισμός, οι κάτοικοι της Σιβηρίας... μια ατελείωτη λίστα... Όλοι τους γνώριζαν ότι όποιος είναι πρόθυμος να γίνει φωτεινός πολεμιστής και φύλακας της σοφίας έπρεπε να περάσει συγκεκριμένα τελετουργικά και να ‘διασχίσει’ τον τροχό της ζωής.

Ο Θεραπευτικός Τροχός των Ίνκας είναι ένα βαθύ εσωτερικό ταξίδι κατά τη διάρκεια του οποίου με την εκπαίδευση θα καθοδηγηθείτε -μέσα σ’ ένα διάστημα περίπου ενός έτους- ν’ ανακαλύψετε τον εαυτό σας και να φέρετε στην επιφάνεια το απέραντο δυναμικό σας. Κύριος στόχος είναι να αποκαλύψετε τον εαυτό σας σ’ εσάς, να αποβάλλετε το παρελθόν σας, να κατακτήσετε τον φόβο του θανάτου, ν’ αφήσετε πίσω το σύστημα των πεποιθήσεών σας, να αναλάβετε με υπηρηφάνεια τον ρόλο του ήρωα στο δικό σας ταξίδι, και να ζήσετε το δικό σας όραμα, να γίνει δηλαδή η πραγματικότητά σας αυτό ακριβώς που ονειρεύεστε!  

 Επικοινωνία 

www.bodymindkinisis.com

 tel.6944851771

makis662000@yahoo.gr 

Γεράσιμος Βλάχος