Οι τέσσερις επιγνώσεις- Ο δρόμος του φωτεινού πολεμιστή 

Οι τέσσερις επιγνώσεις αποκαλύπτουν πως ολόκληρη η δημιουργία αποτελείται από φως - αφυπνισμένη στη ζωή μέσα από τη δύναμη συνειδητής δημιουργικής πρόθεσης. Οι παραδοσιακοί σαμάνικοι πολιτισμοί χρησιμοποιούν αυτές τις επιγνώσεις για να θεραπεύσουν σωματικές και ψυχικές παθήσεις αλλά και για να επιβραδύνουν τη διαδικασία γήρανσης.

Οι Φύλακες της Γης διδάσκουν πως ολόκληρη η Δημιουργία αποτελείται από δόνηση και Φως -η Γη, οι άνθρωποι, οι φάλαινες, τα βράχια και τα αστέρια ακόμη. Αυτό που θεωρούμε αντικειμενικό και πραγματικό δεν είναι τίποτε περισσότερο από ένα όνειρο, το οποίο προβάλλουμε στον κόσμο. Αυτό το όνειρο είναι μία ιστορία, και τη θεωρούμε αληθινή... μολονότι δεν είναι. Οι ασκήσεις και η σοφία τους μας διδάσκουν πώς να γράψουμε εκ νέου τις ιστορίες της ζωής μας και μας διδάσκουν επίσης αυτό που οι σαμάνοι ονομάζουν να «ονειρεύεσαι τον κόσμο στην ύπαρξη.

Σε προηγούμενο  άρθρο  καλυψαμε την πρώτη επίγνωση  ¨Ο δρόμος του ήρωα¨

Ο δρόμος του φωτεινού πολεμιστή

Να είσαι φωτεινός πολεμιστής σημαίνει να ανακαλύψεις τη δύναμη της αφοβίας.

Όταν οι Ισπανοί κατέκτησαν τη νότιο Αμερική, υπήρχε μία ομάδα από πολεμιστές  Λάικα που τους φοβόντουσαν. Σύμφωνα με το θρύλο δεν μπορούσαν να τους σκοτώσουν - ακόμη και όταν τους πυροβολούσαν οι κατακτητές με τα μουσκέτα τους από πολύ κοντινή απόσταση, οι σφαίρες απλά λάνθαναν στο στόχο τους.

 

Αυτοί οι πολεμιστές Λάικα ήταν οι σαμουράι της Αμερικής. Πίστευαν πως όποιος φοβάται είναι σαν να είναι ήδη νεκρός

- η σφαίρα που φοβόταν θα τον έβρισκε. Όποιος όμως είχε μάθει να είναι ένας φωτεινός πολεμιστής, μπορούσε να πάει στη μάχη δίχως να υποστεί οποιαδήποτε ήττα. Δεν είχε πια κανέναν εχθρό που να θέλει να τον σκοτώσει από μίσος, είχε μονάχα αντιπάλους, που στόχευαν πάνω του δίχως να υπάρχουν προσωπικοί λόγοι.

Όταν αυτοί οι Λάικα σκότωναν έναν ιδιαίτερα αξιότιμο αντίπαλο, θυσίαζαν μερικές σταγόνες από το δικό τους αίμα στη Γη. Γνώριζαν πως κάποια τυχαία στιγμή της ιστορίας μπορεί να καθόντουσαν με τον σκοτωμένο δίπλα στη φωτιά και να έλεγαν ιστορίες. Όχι πως αυτοί οι πολεμιστές δε φοβόντουσαν- απλά δεν επέτρεπαν να τους εντυπωσιάσει ο φόβος. Η αγάπη τους έλαμπε τόσο πολύ που δεν υπήρχε χώρος ούτε για σκοτάδι, ούτε και για σκέψεις άλλων πιθανών εξελίξεων. Ζούσαν ελεύθεροι στο φως της αφοβίας. Γι' αυτό ο θάνατος δεν μπορούσε να τους βρει.

Ως φωτεινοί πολεμιστές αναγνωρίζουμε, πως η αποστολή μας είναι να σβήνουμε με αγάπη το αντίθετο της - και το αντίθετο της αγάπης δεν είναι το μίσος, αλλά ο φόβος. Φόβος είναι η απουσία αγάπης, όπως σκοτάδι είναι η απουσία του φωτός. Ο φόβος μας χωρίζει από το Πνεύμα, τη Φύση και τον ίδιο τον Εαυτό μας. Η πρόκληση είναι να διώξουμε το φόβο και το σκοτάδι, επιλέγοντας την αγάπη και το φως.

Φόβος δημιουργείται όταν πιστεύουμε για αληθινές ιδέες λανθασμένες. Καθώς επικεντρωνόμαστε σε αυτό που φοβόμαστε, χαρίζουμε δύναμη (ισχύ) στις λανθασμένες ιδέες και τις μετατρέπουμε σε πραγματικότητα. Ξεχνάμε όμως πως η γνώση για την αιτία δε διώχνει το φόβο, όπως και η γνώση για την αιτία έλλειψης τροφής δε διώχνει την πείνα. Για το λόγο αυτό και οι περισσότερες από τις θεραπείες που στηρίζονται στο ξύπνημα της κατανόησης μας για την προέλευση του φόβου έχουν τόσο μικρή επίδραση, όταν επιδίωξη τους είναι να διώξουν το φόβο μια και καλή και να μας θεραπεύσουν.

Μπερδεύουμε συνήθως την αγάπη με ένα ζεστό συναίσθημα στην περιοχή του στομάχου και θεωρούμε πως μπορούμε να τη δώσουμε και να την πάρουμε ξανά πίσω - όπως κάνει μία γάτα, που έρχεται και φεύγει όπως της αρέσει. Το να αγαπήσουμε αξιαγάπητους ανθρώπους είναι εύκολο. Λιγότερο εύκολο είναι να νιώσουμε αγάπη για ανθρώπους και καταστάσεις που δεν είναι της αρεσκείας μας. Προσφέρουμε

«ανιδιοτελή αγάπη», όμως αν δε λάβουμε όσα πιστεύουμε πως μας αναλογούν, την παίρνουμε πάλι πίσω. Και στη συνέχεια την επενδύουμε σε έναν άλλο άνθρωπο ή ένα άλλο αντικείμενο, από όπου αναμένουμε περισσότερο κέρδος.

Αν όμως δεν αισθανόμαστε να μας κατανοούν ή να μας εκτιμούν, τότε μας έρχεται δύσκολο να διατηρήσουμε την αγάπη. Αν τα πράγματα δεν εξελιχθούν όπως επιθυμούμε, τα αισθήματα αγάπης μετατρέπονται πολύ εύκολα σε μίσος και πίκρα. Ο αρχικός ενθουσιασμός μας για μια νέα εργασία μπορεί να χαθεί πολύ γρήγορα και να μετατραπεί σε οργή και απογοήτευση. Αν ο αγαπητικός μας χωρίσει, από τη ρομαντική αγάπη και το πάθος μπορεί να προκύψει ένα τέτοιο μίσος που να μας πνίγει.

Για ένα Φύλακα της Γης η αγάπη δεν είναι ούτε συναίσθημα, ούτε αντικείμενο ανταλλαγής. Είναι η εσάνς αυτού που είσαι και την εκπέμπεις σαν φωτεινή αύρα: μετατρέπεσαι σε αγάπη, εξασκείς την αφοβία και καταλήγεις στη φώτιση.

Από το σκοτάδι στο Φως

Ο Βούδας μας έδειξε το δρόμο για τη φώτιση και μας δίδαξε να ακολουθούμε το Φως μας για να απελευθερωθούμε από τον πόνο (πάθος). Ο Χριστός κατά τη βάπτιση του στον Ιορδάνη ήταν τυλιγμένος σε λαμπερό φως. Οι αφηγητές ιστοριών στις Άνδεις θυμούνται τον Ίνκα  Πατσακούτι, που σαν παιδί ήταν αφιερωμένο στον ήλιο και έλαμπε σαν το φως της αυγής.

Αυτοί οι Δάσκαλοι μας άφησαν το μήνυμα πως είμαστε ικανοί για ακόμη μεγαλύτερα έργα από ότι οι ίδιοι - πως και εμείς μπορούμε να λάβουμε πρόσβαση σε αυτό το Φως και να διώξουμε το σκοτάδι από τη ζωή μας.

 

Όταν αντιπαραθέτει κανείς το σκοτάδι του φόβου με το φως της αγάπης, ίσως να προκαλεί την αίσθηση πως πρόκειται απλά για μια μεταφορική παραβολή ή για το υλικό από το οποίο είναι καμωμένοι οι μύθοι. Στην πραγματικότητα αυτή η συμπαντική ιδέα βασίζεται σε μια επιστημονική βάση. Οι ερευνητές γνωρίζουν πως η ζωή ολόκληρη πάνω στη Γη αποτελείται από Φως: τα φυτά λαμβάνουν το φως και το μετατρέπουν σε ζωή, τα ζώα τρώνε πράσινα φυτά, τα οποία με τη σειρά τους τρέφονται από φως. Το φως είναι ο θεμέλιος λίθος της ζωής και εμείς είμαστε φως δεσμευμένο σε ζωντανή ύλη. Επιπλέον βιολόγοι ανακάλυψαν πως όλα τα ζωντανά κύτταρα απελευθερώνουν κάθε δευτερόλεπτο εκατοντάδες φωτόνια. Πηγή αυτών των απελευθερούμενων φωτονίων είναι το DNA.

Το φως της αγάπης είναι αυθεντικό, όπως και το σκοτάδι του φόβου είναι αποθηκεμένο σε κάθε μας κύτταρο και πολύ πιθανόν να θαμπώνει το φως του DNA μας. Οι λαθεμένες ιδέες που θεωρούμε ως πραγματικές είναι τόσο ισχυρές, που καλύπτουν πολλές σκέψεις και επηρεάζουν κάθε κίνηση. Ανατροφοδοτούνται από μόνες τους και κάποια στιγμή, αν μονίμως ανησυχούμε για διάφορες ατυχίες, ακόμη και η λογική δεν μπορεί να αντισταθεί.

Ο φόβος επιφέρει μια σκοτεινή πραγματικότητα. Γνωρίζουμε ήδη πως κάθε προφητεία είναι αυτοεκπληρούμενη: αυτό που φοβόμαστε περισσότερο μας περιμένει ήδη πίσω από την επόμενη στροφή. Δεν είναι λάθος να είμαστε προσεκτικοί, αλλά η φοβία μπλοκάρει την ανάπτυξη μας και φροντίζει να λαμβάνουμε τα μαθήματα μας μέσα από τραύματα και πόνο, αντί να τα μετατρέπουμε σε εμπειρία της δικής μας εσωτερικής φωτεινότητας.

Ο φόβος αρνείται και παραμορφώνει τη φωτεινή μας φύση. Χάρη στην αφοβία, τη σημαντικότερη άσκηση του φωτεινού πολεμιστή, μπορούμε να έχουμε την εμπειρία του φωτός και της φώτισης μας.