Η σκέψη και η συναισθηματική αντίληψη: το επίπεδο του ιαγουάρου
Ένας φύλακας της γης, όπως αναφερθήκαμε σε προηγούμενο άρθρο, έρχεται σε επαφή με τον κόσμο μέσω τεσσάρων επιπέδων αντίληψης, τα οποία αντιστοιχούν στις τέσσερις βαθμίδες εκδήλωσης της δόνησης και του φωτός: ο φυσικός κόσμος (το σώμα), ο χώρος των σκέψεων και των πεποιθήσεων (το νοητικό), το βασίλειο των μύθων (η ψυχή) και ο κόσμος του Πνεύματος (spirit, της καθαρής ενέργειας). Αυτά τα επίπεδα αντίληψης αντιστοιχούν στα τέσσερα ενεργειακά σώματα, από τα οποία αποτελείται το ανθρώπινο σώμα. Αυτά βρίσκονται το ένα μέσα στο άλλο σαν τις ρώσικες κούκλες. Εντελώς μέσα βρίσκεται το φυσικό σώμα, το οποίο καλύπτεται και επηρεάζεται από το νοητικό σώμα. Γύρω από αυτά τυλίγεται η ψυχή και το εξωτερικό κάλυμμα σχηματίζεται από το σώμα του πνεύματος, το οποίο αποτελεί ένα είδος μάτριξ (μήτρας) για τα άλλα σώματα και τα καθοδηγεί.
Οι φύλακες της γης κατατάσσουν ένα ζώο σε κάθε επίπεδο αντίληψης, το οποίο αντιπροσωπεύει τις δυνάμεις και τις ικανότητες, τις οποίες πρέπει να αποκτήσουμε, για να μπορούμε να επηρεάζουμε την πραγματικότητα αυτού του επιπέδου.
Στο επόμενο επίπεδο αντίληψης - αυτό του ιαγουάρου- το ζώο από την κατεύθυνση της Δύσης, η λογική ερμηνεύει την πραγματικότητα. Μας γίνεται ξεκάθαρο πως η σκέψη μας μπορεί να προκαλέσει ψυχοσωματικές ασθένειες ή να αποκαταστήσει την υγεία. Κατανοούμε πως η καταπιεσμένη οργή μπορεί να προκαλέσει καρκίνο και πως η θετική στάση μπορεί να χαρίσει σε εμάς και στο περιβάλλον μας ειρήνη και χαρά. Έχουμε συνείδηση του γεγονότος, πως οι σκέψεις μας επηρεάζουν τις εμπειρίες μας και πως τα πράγματα δεν είναι απαραίτητα όπως φαίνονται στο υλικό επίπεδο.
Εάν τώρα κοιτάμε ένα καρβέλι ψωμί, αναγνωρίζουμε εντός του τους σιτοβολώνες και την εργασία του αρτοποιού και πράγματι αναλογιζόμαστε όσα μας προσφέρει το ψωμί. Ίσως να αποφασίσουμε να το φάμε αμέσως ή να το βάλουμε στο ντουλάπι για αργότερα ή να το τυλίξουμε και να το δώσουμε σε κάποιον που έχει ανάγκη. Μπορούμε να αλείψουμε βούτυρο και σκόρδο και να το ψήσουμε ή να κάνουμε κάτι ακόμη πιο εκπληκτικό, να το πετάξουμε σε κάποιον και να αρχίσουμε ένα «πόλεμο» με τρόφιμα. Ταυτόχρονα μας έχουν μάθει ορισμένα πράγματα σχετικά με το ψωμί, που επηρεάζουν το πώς συμπεριφερόμαστε στο ψωμί. Γνωρίζουμε πως δεν είναι σωστό να πετάμε τα τρόφιμα. Έτσι αντιστεκόμαστε γρήγορα στη τάση μας να πετάξουμε το ψωμί, έτσι μόνο για πλάκα.
Εν συντομία γνωρίζουμε πως έχουμε μία επιλογή και πως η τοποθέτηση μας σχετικά με το ψωμί περιορίζει την ελευθερία των αποφάσεων μας. Εκτός αυτού γνωρίζουμε τις συμβολικές σημασίες του: γνωρίζουμε πως συμβολίζει τη ζωή, όπως μας αποκαλύπτει η φράση «το ψωμί της ζωής».». Για κάποιο άνθρωπο που δεν είναι τόσο έξυπνος λέμε: «είναι τόσο χαζός, σαν ένα κομμάτι ψωμί». Και για ένα επάγγελμα που δεν αποδίδει τίποτε, λέμε πως είναι «μια τέχνη δίχως ψωμί». Ένα καρβέλι ψωμί συμβολίζει πολύ περισσότερα από ότι μόνο την κάλυψη της πείνας μας και το σεξ δεν είναι μια απλή κάλυψη μιας ανάγκης - μπορεί να είναι και μια ενέργεια συναισθηματικής οικειότητας.
Ο τομέας των πεποιθήσεων, των απόψεων και των συναισθημάτων κατατάσσεται στο επίπεδο του Ιαγουάρου, μιας και αυτό το είδος αντίληψης μπορεί να αλλάξει ακαριαία μια κατάσταση. Τη βλέπει κανείς πλέον κάτω από νέο φως, και ο ιαγουάρος είναι το αρχέτυπο της ξαφνικής αλλαγής. Ανακαλύπτει τη λεία του, ορμά και σαν αστραπή της σβήνει τη ζωή. Έτσι από την άλλη μεριά συμβάλλει ώστε να παραμείνει η ισορροπία στο τροπικό δάσος, για να μπορεί να ευδοκιμήσει εκεί και μια άλλη μορφή ζωής. Με παρόμοιο τρόπο. μια ξαφνική κατανόηση μπορεί να μας βοηθήσει να απελευθερωθούμε από αρνητικά συναισθήματα ή παλιά σχήματα συμπεριφοράς, τα οποία μας εμποδίζουν στην περεταίρω εξέλιξη μας.
Τα ένστικτα του ιαγουάρου είναι διαφορετικά από αυτά του φιδιού, όπου όλα αφορούν μονάχα την επιβίωση και την αυτοσυντήρηση. Οι ιαγουάροι είναι περίεργοι και τους αρέσει να μαθαίνουν - το δικό μας γατίσιο ένστικτο μας οδηγεί στους σωστούς ανθρώπους και τις σωστές περιστάσεις (ή και λάθος εάν το ένστικτο αυτό δε λειτουργεί σωστά). Η αντίληψη ιαγουάρου αντιστοιχεί στον εγκέφαλο των θηλαστικών, που είναι η θέση των αισθήσεων και των βαθιών συναισθημάτων όπως η αγάπη, η εγγύτητα, η οικογένεια, η φροντίδα και η συμπόνια. Παράλληλα αποτελεί και πηγή προέλευσης: επιθετικών, βίαιων συναισθημάτων, δεισιδαιμονίας, χρήσης φυλαχτών, μαγικών επικλήσεων (ξόρκια) και ανθρώπων σαν τον Νοστράδαμο και τον Τζέκις Χάν. Η γλώσσα του επιπέδου του ιαγουάρου είναι ο προφορικός ή γραπτός λόγος, με τον οποίο σχηματίζουμε και εκφράζουμε ιδέες, πεποιθήσεις και συναισθήματα
.Στο επίπεδο του ιαγουάρου γίνεται ξεκάθαρο πως μπορούμε μεν να δώσουμε ένα ψάρι σε ένα πεινασμένο άνθρωπο, όμως η πιο μακροπρόθεσμη λύση είναι να του διδάξουμε το ψάρεμα. Γνωρίζουμε πως μπορούμε να δώσουμε ένα κομμάτι ψωμί σε ένα πεινασμένο παιδί. Γνωρίζουμε όμως επίσης πως κανείς δε ζει μόνο με ψωμί. Ξεπερνάμε μάλιστα το λεκτικό επίπεδο και βλέπουμε σε κάθε κατάσταση ένα ευρύ φάσμα από δυνατότητες. Όταν έχουμε πονοκέφαλο, αναρωτιόμαστε: «Ποια μπορεί να είναι η αιτία; Τι θέλει να μου πει το σώμα μου με αυτό;»
Έτσι όπως το πνευματικό επίπεδο περικλείει το σωματικό, στο επίπεδο του ιαγουάρου ενσωματώνουμε και όσα βιώνουμε/ αντιλαμβανόμαστε στο επίπεδο του φιδιού. Εάν λοιπόν έχουμε πονοκέφαλο, νιώθουμε τον πόνο, κάνουμε όμως και μερικές σκέψεις σχετικά με το αν φάγαμε ή ήπιαμε ίσως κάτι που να τον προκάλεσε - κρασί ή σοκολάτα για παράδειγμα. Λαμβάνουμε υπόψη πως ίσως οι ημικρανίες να είναι ένα σύμπτωμα στενοχώριας εντελώς άλλης μορφής. Ίσως να φορτωνόμαστε με περισσότερες υποχρεώσεις από όσες μπορούμε να διεκπεραιώσουμε, στενοχωριόμαστε για τη δουλειά μας ή είμαστε θυμωμένοι με το σύζυγο μας εξαιτίας κάποιου καυγά και το σώμα αντιδρά με πονοκέφαλο.
Με τα μάτια του ιαγουάρου προσέχουμε το παιδί που συμπεριφέρεται υπερκινητικά στη διάρκεια του μαθήματος και αναλογιζόμαστε: «Πραγματικά δεν μπορεί να μείνει καθισμένο στη θέση του και να διατηρήσει ήσυχα τα χέρια του; Κι αν ναι, γιατί;» Αναλογιζόμαστε μήπως έφαγε πολλά γλυκίσματα και γι'αυτό έχει μια τόσο έντονη τάση για κίνηση, μήπως βαρέθηκε το μάθημα του δασκάλου κτλ. Αντιλαμβανόμαστε ένα μεγαλύτερο μέρος της κατάστασης από ότι στο επίπεδο του φιδιού και ως εκ τούτου έχουμε και περισσότερες ιδέες σχετικά με τις λύσεις που υπάρχουν. Δεν τιμωρούμε απλά το υπερκινητικό παιδί, αλλά προσέχουμε να λαμβάνει ένα υγιεινό πρωινό και να μπορεί να τρέχει και να κινείται, πριν να χρειαστεί να κάτσει στη θέση του και να συγκεντρωθεί για να ακούσει το δάσκαλο. Δεν παίρνουμε απλά ένα παυσίπονο -μαθαίνουμε να λέμε όχι τις πρόσθετες υποχρεώσεις και σταδιακά εκφράζουμε το θυμό μας. Καθώς μας ανοίγονται πολύ περισσότερες λύσεις μπορούμε να κάνουμε χρήσιμες αλλαγές και να λύνουμε σύνθετα προβλήματα.
Alberto Villoldo Οι τέσσερις επιγνώσεις
|
